Web - Windows - iPhone
Shoghiego Effendiego i Powszechnego Domu Sprawiedliwości
Kwiecień 2007Angielska wersja poprawiona w sierpniu 2009 r. z kolejnymi poprawkami
Tytuł oryginału angielskiego:4. Dysponowanie funduszami Ḥuqúqu’lláh 104 – 112
1. Podstawy prawa Ḥuqúqu’lláhTyś wywyższony jest, o Panie całego stworzenia, Ty, ku któremu muszą zwrócić się wszystkie rzeczy. Moim wewnętrznym i zewnętrznym językiem zaświadczam, żeś objawił i ukazał siebie, zesłał swoje znaki i głosił swoje świadectwa. Świadczę o Twojej samowystarczalności od wszystkiego prócz Ciebie i o Twoim uświęceniu ponad wszystkie ziemskie rzeczy. Błagam Cię na najwyższą chwałę Twojej Sprawy i największą moc Twojego Słowa, byś udzielił umocnienia temu, kto zapragnie ofiarować to, coś zapisał dla niego w swojej Księdze i przestrzegać tego, co roztoczy woń Twojej aprobaty. Zaprawdę, Tyś jest Wszechmocnym, Wszechłaskawym, Wszystko Przebaczającym, Najhojniejszym.
(Bahá’u’lláh, w: Modlitwy Bahá’í, Wydawnictwo Bahá’í, 2017, 203)
[2]Twój zamiar złożenia wizyty w błogosławionym Domostwie jest słuszny i mile widziany w oczach tego Skrzywdzonego (…).
Powiedz: O ludzie, pierwszym obowiązkiem jest uznać jednego prawdziwego Boga – niech wielka będzie Jego chwała – drugim, wykazać się stałością w Jego Sprawie, a po nich obowiązkiem człowieka jest oczyszczać własne bogactwa i ziemski dobytek, zgodnie z tym, co nakazane przez Boga. Dlatego przystoi ci wpierw wywiązać się z twojej powinności wobec Prawa Boga, a potem skierować twe kroki ku Jego błogosławionemu Domowi. Zwraca się tobie na to uwagę jako znak życzliwości.
[3]Jeżeli ktoś uzyska sto miskali złota2, to dziewiętnaście z nich należy do Boga, Stworzyciela ziemi i nieba, i ma być Mu oddane. Baczcie, o ludzie, abyście nie pozbawili się tej wielkiej hojności. Przepisaliśmy wam to prawo, chociaż jesteśmy całkowicie niezależni od was i od wszystkich będących w niebiosach i na ziemi. W tym przykazaniu ukryte są dobrodziejstwa i mądrość przekraczające możliwości pojmowania każdego oprócz Boga, Wszechwiedzącego, Znającego. Powiedz: przez to prawo Bóg pragnie oczyścić wasze mienie i umożliwić wam zbliżenie się do takich poziomów, jakich nie może pojąć nikt z wyjątkiem tych, którym Bóg pozwolił. Zaprawdę, On jest Dobroczynnym, Łaskawym, Szczodrym. O ludu! Nie czyń zdradliwie w kwestii Prawa Boga ani samowolnie nim nie rozporządzaj. Takie jest Jego prawo w świętych Tablicach i tej wywyższonej Księdze. Tego, kto postępuje z Bogiem zdradliwie, spotka sprawiedliwie zdradliwość, a ten, kto wypełnia nakazy Boga, otrzyma błogosławieństwo z nieba szczodrobliwości swego Pana, Łaskawego, Darzącego, Hojnego, Przedwiecznego. Zaprawdę, On pragnie dla was rzeczy, które są dla was obecnie niezbadane, lecz które poznacie, kiedy po upływie tego przemijającego życia wasze dusze poszybują ku niebu, a oznaki waszych ziemskich uciech znikną. Tak ostrzega was Ten, w którego posiadaniu jest Strzeżona Tablica.
(Kitáb-i-Aqdas, 97)Nic, co żyje w świecie istot nigdy nie było i nigdy nie będzie warte wzmianki. Jednakże, jeżeli ktokolwiek będzie łaskawie zaszczycony możliwością ofiarowania choćby grosza – a nawet mniej – na ścieżce Boga, to w Jego oczach będzie to bardziej pożądane i więcej warte niż wszystkie skarby ziemi. Z tej przyczyny jedyny Bóg prawdziwy – niech wielka będzie Jego chwała – we wszystkich swoich niebiańskich Pismach wychwalał tych, którzy przestrzegają Jego nakazów i ofiarowują swoje bogactwo ze względu na Niego. Błagajcie Boga, aby każdemu uczynił możliwym spełnienie obowiązku Ḥuqúq, jako że postęp i głoszenie Sprawy Boga zależą od środków materialnych. Gdyby Jego wierni słudzy mogli uświadomić sobie, jak chwalebne są w dzisiejszych czasach dobroczynne działania, wszyscy powstaliby, aby czynić to, co odpowiednie i właściwe. W Jego rękach jest źródło władzy i On zarządza według swojej woli. On jest Najwyższym Władcą, Szczodrobliwym, Sprawiedliwym, Objawicielem, Wszechmądrym.
[5]Przez wiele lat ofiara Ḥuqúq nie była przyjmowana (…). Jednakże w ostatnich latach, ze względu na wymóg tych czasów, postanowiliśmy przyjmować opłaty Ḥuqúq; zakazaliśmy jednak dopraszania się tej ofiary. Każdy musi odnosić się z największym szacunkiem do Słowa Bożego i do wywyższania Jego Sprawy. Gdyby ktoś chciał oddać wszystkie skarby świata kosztem poniżenia honoru Sprawy Boga, choćby o drobinę mniejszą niż ziarnko gorczycy, to taka ofiara nie jest dopuszczalna. Cały świat należy i zawsze będzie należał do Boga. Jeżeli ktoś spontanicznie ofiarowuje Ḥuqúq z największą radością i promiennością, to będzie on przyjęty – a nie inaczej. Dobrodziejstwo takich uczynków wraca do samych tych osób. Ten krok nakazany został ze względu na potrzebę środków materialnych, bowiem niechętny jest Bóg uskutecznianiu czegokolwiek inaczej niż za pomocą jego środków. Tak więc wydano zalecenia, aby przyjmować Ḥuqúq.
[6](…) Jedyny prawdziwy Bóg – niech wielka będzie Jego chwała – zawsze był i będzie wywyższony ponad wszelki wyraz czci i uświęcony od świata istnienia i wszystkich jego bogactw. To, co pochodzi od Niego, rodzi owoce, których dobrodziejstwa trafiają do [tych] samych osób. Już wkrótce będą one dostrzegały prawdę tego, co Język Majestatu wypowiedział przed czasami i co będzie wypowiadał w przyszłości. A dobrodziejstwa takie będą zaprawdę narastały, jeżeli ofiarujemy Ḥuqúq z największą radością i promiennością, w duchu doskonałej pokory i skromności.
[7]O Zaynie! Dusze, które stosują się do Bożego nakazu zapisanego w Księdze, są w ocenie Boga najdoskonalsze. Nie może ulegać wątpliwości, że cokolwiek jest objawione z niebios Boskiego przykazania bierze się z Jego mądrości i ma na celu największe dobro samych ludzi. Ponadto, choć te drobne datki nie są godne wzmianki, to są jednak bardzo miłe, gdyż ofiarodawcy składają je w imię Boga. I choćby to nawet było jedno ziarenko, uważa się je za chwałę koronującą wszystkie żniwa świata.
[8]Kto ma przywilej płacenia Prawa Boga, będzie policzony między tych, którzy przestrzegali zarządzeń jednego prawdziwego Boga – niech wysławiana będzie Jego chwała – i spełniali to, co jest zapisane przez Chwalebne Pióro.
Wiele razy pisaliśmy i nakazywaliśmy, aby nikt nie nagabywał o taką opłatę. Ofiara każdego, kto dobrowolnie składa Ḥuqúqu’lláh z największą radością i upodobaniem może być przyjęta, inaczej przyjęcie jej nie było i nie jest dopuszczalne. Tym, którzy są niepomni swego obowiązku, winno się [o nim] krótko przypomnieć. Czyny muszą być wykonywane z ochotą i we wszelkich okolicznościach trzeba mieć wysoki wzgląd na godność Sprawy Bożej. Wspomnieliśmy już, że gdyby ktoś posiadał bogactwa całego świata i ofiarował swoje mienie kosztem poniżenia godności Sprawy choćby o wartość ziarnka gorczycy, to będzie konieczne i obowiązkowe odmówić przyjęcia takiego bogactwa. Taką jest Sprawa Boga, wieczysta w przeszłości, wieczysta w przyszłości. Dobrze dzieje się tym, którzy postępują podług niej.
Zarządzenie zalecające płacenie Ḥuqúq to wręcz życzliwość, jaką raczy okazywać jedyny Bóg prawdziwy – niech wielka będzie Jego chwała – a dobrodziejstwa z tego wynikające spotkają samych ofiarodawców. Przystoi wszystkim składać dzięki Bogu, Najwyższemu, który łaskawie umożliwił im czynienie zadość obowiązkowi Ḥuqúq. Powstrzymywaliśmy Pióro przez długi okres, kiedy nie były wydawane żadne wskazania w tym względzie, aż przyszedł czas, gdy wymagania Jego niezbadanej mądrości zażądały przyjmowania Ḥuqúq. Niechętny jest Bóg uskutecznianiu czegokolwiek inaczej niż za pomocą Jego środków. Niektórzy ludzie wymagają pomocy, inni opieki i troski, ale wszystko to musi się dziać z zezwoleniem Boga, Pomocy w Niebezpieczeństwie, Samoistnego.
[9]A teraz o tym, o czym wspomniałeś odnośnie Ḥuqúq. Zostało to zarządzone specjalnie dla jedynego prawdziwego Boga – niech wielka będzie Jego chwała – i winno być przekazane na dwór Jego Świętej Obecności. W Jego dłoni jest źródło władzy. On czyni według swojej woli i zarządza według swego wyboru (…).
Zarządzenie to jest wiążące dla każdego, a poddając mu się, będzie się wyniesionym do zaszczytu, gdyż posłuży to oczyszczeniu dobytku i sprowadzi błogosławieństwo i dodatkową pomyślność. Jednak ludzie jeszcze nie zdają sobie sprawy z jego znaczenia. Nie ustają w wysiłkach gromadzenia bogactw w sposób prawowity lub nieprawowity, aby przekazać je swoim spadkobiercom nie wiadomo dla jakiej korzyści. Powiedz: W tym dniu prawdziwym Dziedzicem jest Słowo Boże, jako że podstawowym celem dziedziczenia jest zachowanie imienia i śladów ludzi. Jest niewątpliwie jasne, że przemijanie stuleci i wieków zatrze te znaki, podczas gdy każde słowo, które wypłynęło od Pióra Chwały ku czci jakiejś osoby będzie trwało tak długo, jak długo przetrwają królestwa ziemi i nieba.
[10]Oto Księga Hojności, którą objawił Król Wieczności. Kto przyozdabia się tą cnotą, ten się wyróżnił i będzie pobłogosławiony przez Miłosiernego z Jego wywyższonego Królestwa Chwały. Jednak gdyby pomimo swojej wysokiej rangi i wybitnego stanowiska przekroczył granice, to będzie policzony przez Wszechwiedzącego, Mądrego między marnotrawnych. Trzymajcie się mocno umiarkowania. Takie jest przykazanie, które On, Wszechposiadający i Najwyższy, nałożył na was w swojej Hojnej Księdze. O wy, którzyście przedstawicielami szczodrobliwości i jej objawieniami! Bądźcie hojni dla tych, którzy są w oczywistej biedzie. O wy, którzy posiadacie bogactwa! Strzeżcie się, aby szata zewnętrzna nie powstrzymywała was od dobroczynności na ścieżce Boga, Pana całej ludzkości.
Powiedz: Przysięgam na Boga! Wszechmocny nikim nie gardzi z powodu jego biedy. Przeciwnie, jeżeli okaże się on być z tych, którzy są cierpliwi, zostaje wywyższony. Błogosławieni biedni wytrwali w cierpliwości a biada bogatym, którzy wstrzymują Ḥuqúqu’lláh i nie przestrzegają tego, co jest im nakazane w Jego Zachowanej Tablicy.
Powiedz: Nie pysznijcie się waszymi ziemskimi bogactwami. Zastanówcie się nad waszym końcem i wynagrodzeniem za wasze dzieła, które ustanowione zostało w Księdze Boga, Wywyższonego, Potężnego. Błogosławiony bogacz, którego jego ziemski majątek nie zdołał powstrzymać od zwrócenia się ku Bogu, Panu wszystkich imion. Zaprawdę, będzie on policzony między najznakomitszych z ludzi w obliczu Boga, Łaskawego, Wszechwiedzącego.
Powiedz: Przyszedł wyznaczony Dzień. Oto jest Wiosna dobrych uczynków, jeżeli jesteście z tych, którzy rozumieją. O ludzie, starajcie się z całych sił, abyście wydali z siebie to, co przyniesie wam prawdziwą korzyść w światach waszego Pana, Chwalebnego, Sławionego.
Powiedz: Lgnijcie do chwalebnych cech i dobrych uczynków i nie bądźcie z tych, którzy się ociągają. Przystoi każdemu, aby trwał nieustępliwie przy tym, co sprzyja wywyższaniu Sprawy Boga, waszego Pana, Potężnego, Mocnego.
Powiedz: Czyż nie widzicie tego świata, jego zmian i szans, jego wielorakich barw? Dlaczego zadowalacie się nim i wszystkimi rzeczami, które w nim są? Otwórzcie wasze oczy i bądźcie z tych, którzy posiadają wgląd. Szybko nadciąga dzień, kiedy wszystkie te rzeczy znikną z błyskawiczną prędkością, ba, nawet jeszcze szybciej. Temu świadczy Pan Królestwa w tej cudownej Tablicy.
Gdyby porwał cię podnoszący na duchu zachwyt nad wersetami Boga, składałbyś dzięki twemu Panu i mówił: Niech będzie Ci chwała, o Upragnienie serc tych, którzy spieszą na spotkanie z Tobą! Wesel się niezmierną radością, gdyż Pióro Chwały zwróciło się ku tobie i dla twego zaszczytu odkryło to, czego języki stworzenia i języki transcendencji nie są zdolne opisać.
[11]Spełnianie obowiązku Ḥuqúq spoczywa na każdym, a korzyści zyskiwane z tej ofiary spływają na powrót na samych zainteresowanych. Jednak przyjęcie jej zależy od ducha radości, zadowolenia i poczucia wspólnoty, jakie objawią prawe dusze wypełniające ten nakaz. Jeżeli postawa jest właśnie taka, to [datki] można zaakceptować, nie inaczej. Zaprawdę, twój Pan jest Wszechwystarczającym, Wszechwysławianym.
[12]Jest rzeczą jasną i dowiedzioną, że opłata Prawa Bożego sprowadza pomyślność, błogosławieństwa, zaszczyt i Boską pieczę. Dobrze się dzieje tym, którzy rozumieją i uznają tę prawdę, ale biada owym, którzy nie wierzą. A dzieje się tak pod warunkiem, że człowiek przestrzega nakazów zapisanych w Księdze z najwyższą promiennością, zadowoleniem i ochoczą uległością. Przystoi Ci doradzać przyjaciołom, aby czynili to, co jest słuszne i chwalebne. Ten, kto posłucha tego wezwania, uczyni na swoją korzyść, a kto zignoruje je, ten ściąga na siebie zgubę. Zaprawdę, nasz Miłosierny Pan jest Wszechwystarczającym, Wszechwysławianym.
[13]Ḥuqúqu’lláh jest w istocie wielkim prawem. Powinnością wszystkich jest czynić tę ofiarę, gdyż stanowi ona źródło łaski, obfitości i wszelkiego dobra. Jest to szczodrobliwość, która winna być zaletą wszystkich dusz w każdym ze światów Boga, Wszechposiadającego, Łaskawego.
[14]W tym dniu obowiązkiem każdego jest służyć Sprawie Boga, podczas gdy On, który jest Wieczną Prawdą – wielka niech będzie Jego chwała – uczynił spełnienie każdego przedsięwzięcia na ziemi zależnym od środków materialnych. Stąd nakazuje się każdemu człowiekowi, aby ofiarował to, co jest Prawem Boga.
[15]Wielki Boże! W tym chwalebnym Objawieniu skarby nagromadzone przez królów i królowe nie są warte wzmianki ani też nie będą godne przyjęcia w Obecności Boga. Z drugiej zaś strony ziarnko gorczycy ofiarowane przez Jego umiłowanych będzie wysławione na wyniosłym dworze Jego świętości i obdarzone ozdobą Jego przychylności. Bezmiernie wielka jest Jego hojność, bezmiernie chwalebny jest Jego majestat.
[16]Dobrodziejstwa wynikające z dobroczynnych dzieł przypadną osobom w nie zaangażowanym. W takich sprawach starczyłoby tylko jedno słowo. Jeśli ktoś złoży ofiarę Ḥuqúq z największą radością i promiennością, wykazując przy tym ducha poświęcenia i zadowolenia, to jego ofiara będzie w obliczu Boga zasługiwała na przyjęcie, w przeciwnym bowiem razie może się On obyć bez wszystkich ludów ziemi (…). Dobrze dzieje się tym, którzy wypełnili to, co jest przepisane w Księdze Boga. Na każdym spoczywa obowiązek przestrzegania tego, co Bóg zamierzył, gdyż wszystko, co tylko wyłożone zostało w Księdze zapisanej przez Pióro Chwały, jest skutecznym środkiem dla oczyszczenia, uszlachetnienia i uświęcenia dusz ludzkich, jest źródłem dobrobytu i błogosławieństwa. Szczęśliwi ci, którzy przestrzegali Jego przykazań.
Żaden miły uczynek dotąd nie poszedł i nigdy nie pójdzie na marne, gdyż dobre dzieła to skarby przechowywane u Boga dla dobra tych, którzy działają. Błogosławiony służebnik i służebnica, którzy wypełnili swoje powinności na ścieżce Boga naszego Pana, Pana wszystkich światów (…). Prawo Boga musi być płacone, gdy jest to możliwe, a winno ono być ofiarowane w duchu radości i promienności. Ci, którzy nie są w stanie płacić, będą przyozdobieni Jego przebaczeniem.
[17]Nie mogą zachodzić żadne wątpliwości, że cokolwiek zostało objawione przez Chwalebne Pióro, czy to nakazy czy zakazy, przynosi dobrodziejstwa samym wiernym. Na przykład jest wśród przykazań to o Ḥuqúqu’lláh. Jeśli ludzie dostąpią przywileju płacenia Ḥuqúq, to jedyny prawdziwy Bóg – niech wielka będzie Jego chwała – z całą pewnością obdarzy ich błogosławieństwami. Co więcej, taka zapłata umożliwi im oraz ich potomstwu czerpanie korzyści z tego, co jest ich własnością. Jak zauważasz, wielkie części bogactwa ludzi są dla nich stracone, gdy Bóg pozwala, aby obcy lub spadkobiercy, w porównaniu z którymi już lepsi byliby ci pierwsi, kładli ręce na ich majątku.
Doskonałej mądrości Boga nie da się opisać czy nawet we właściwy sposób o niej mówić. Doprawdy, ludzie widzą na własne oczy, a zaprzeczają; są świadomi, ale udają, że nie wiedzą. Gdyby przestrzegali byli nakazu Boga, to zdobyliby dobro i tego, i przyszłego świata.
[18]Sprawa Ḥuqúq zależy od chęci samych ludzi. Ofiara ta jest łaskawie przyjmowana od każdego prawdziwego wiernego, który chce złożyć Prawo Boga samorzutnie i z największą radością i promiennością, ale nie inaczej. Zaprawdę, twój Pan jest niezależny od całej ludzkości. Rozważ to, co Miłosierny objawił w Koranie: O ludzie! Wy potrzebujecie Boga, a Bóg jest Bogaty, Godny Chwały!3.
Zawsze trzeba mieć najwyższe poważanie dla godności i honoru Sprawy Boga.
[19]Napisałeś, że zobowiązali się wieść jak najskromniejszy żywot, aby zaoszczędzoną resztę swego dochodu ofiarować Jego chwalebnej osobie. O tej sprawie wspomniano na Jego świętym dworze. Powiedział On: Niech postępują z umiarkowaniem i nie narzucają sobie biedy i trudów. Chcielibyśmy, aby obie te osoby cieszyły się życiem, które jest miłe.
[20]Istnieje zalecane orzeczenie odnośnie Ḥuqúqu’lláh. Po utworzeniu Domu Sprawiedliwości, prawo to zostanie ogłoszone zgodnie z Wolą Boga.
[21]Pochwalony bądź, o mój współczujący Panie! Błagam Cię na tumult oceanu Twojej świętej wypowiedzi i na liczne oznaki Twojej najwyższej władzy, i nieodparte dowody Twojej Boskości, i ukryte tajemnice, które spoczywają utajone w Twojej wiedzy, abyś udzielił mi swojej łaski służenia Tobie i Twoim wybranym i pozwolił mi sumiennie ofiarować Twoje Ḥuqúq, któreś nakazał w swojej Księdze.
Jestem tym, o mój Panie, który skierował swoje uczucia do Twojego królestwa chwały i mocno uchwycił się rąbka Twojej hojności. O Ty, któryś jest Panem wszelkiego istnienia i Władcą królestwa imion, błagam Cię, abyś nie odmawiał mi rzeczy, które posiadasz, ani nie wstrzymywał przede mną tego, coś przeznaczył dla swoich wybranych.
Błagam Cię, o Panie wszystkich imion i Stwórco niebios, abyś dzięki swej wzmacniającej łasce pomógł mi być stałym w Twojej Wierze tak, aby próżności świata nie mogły sprawić, że zostanę odcięty niczym zasłoną, ani by nie powstrzymały mnie gwałtowne knowania nikczemników, którzy powstali, aby Twoich ludzi sprowadzić na złą drogę w dniach Twoich. Przeznacz dla mnie zatem, o Pragnienie mego serca, dobro tego świata i świata, który nastąpi. Zaprawdę, Tyś mocen jest czynić to, czego zapragniesz. Nie ma Boga poza Tobą, Zawsze Przebaczającym, Najhojniejszym.
(Bahá’u’lláh, w: Modlitwy Bahá’í, Wydawnictwo Bahá’í, 2017, 204)
Wyjątki z Pism ‘Abdu’l-BahyO przyjaciele ‘Abdu’l-Bahy! Pan na znak swojej nieskończonej szczodrobliwości łaskawie wyróżnił swoje sługi zatroszczywszy się o określoną ofiarę pieniężną (Ḥuqúq), która winna być Mu posłusznie składana, chociaż On, Prawdziwy i Jego słudzy zawsze byli niezależni od wszelkich rzeczy stworzonych, a Bóg jest zaiste Wszechposiadający, wyniesiony ponad potrzebę jakichkolwiek darów od swoich stworzeń. Jednak ta określona ofiara pieniężna sprawia, że ludzie stają się pewni i umocnieni, i ściąga na nich Boskie pomnożenie.
(‘Abdu’l-Bahá, Wola i Testament, Wydawnictwo Bahá’í w Polsce, 1999)
[23]Jak zapowiedziało Pierwotne Źródło Stworzenia, świątynia świata została ukształtowana na obraz i podobieństwo ludzkiego ciała. W istocie każdy odzwierciedla obraz drugiego, jeżeli tylko spojrzałbyś na to uważnym okiem. Znaczy to, że tak jak ludzkie ciało na tym świecie, choć zewnętrznie zbudowane z różnych członków i narządów w rzeczywistości stanowi ściśle połączoną spójną całość, tak samo i budowa świata fizycznego podobna jest jednemu stworzeniu, którego członki są ze sobą nierozerwalnie złączone.
Gdyby ktoś zaobserwował okiem, które odkrywa rzeczywistość wszystkich rzeczy, to stałoby się jasne, że największe powinowactwo wiążące świat istot leży w zakresie samych rzeczy stworzonych i że podstawowymi cechami scalonego ciała świata istot są: współdziałanie, pomaganie sobie i wzajemność, jako że wszystkie stworzone rzeczy są z sobą ściśle powiązane i wzajemnie wywierają na siebie wpływ albo czerpią z tego korzyści czy to bezpośrednio, czy to pośrednio.
Rozważ na przykład, jak jedna grupa rzeczy stworzonych stanowi królestwo roślin a inna królestwo zwierząt. Każda z tych dwóch grup wykorzystuje pewne elementy z powietrza, od których zależy jej własne życie, a jednocześnie każda pomnaża ilość takich składników, które są niezbędne dla życia tej drugiej. Innymi słowy, wzrost i rozwój świata roślin jest niemożliwy bez istnienia królestwa zwierząt, a znowuż utrzymanie się życia zwierzęcego jest nieprawdopodobne bez współdziałania królestwa roślin. Podobnego rodzaju są powiązania istniejące między wszystkimi rzeczami stworzonymi. Tak więc powiedziane zostało, że współdziałanie i wzajemność to podstawowe właściwości wrodzone scalonego układu świata istnienia, bez których całe stworzenie zostałoby sprowadzone do nicości.
Przypatrując się szerokiemu wachlarzowi stworzenia dostrzeżesz, że im wyżej jakieś królestwo rzeczy stworzonych znajduje się na łuku rozwoju, tym wyraźniej widoczne są oznaki i dowody tej prawdy, iż współdziałanie i wzajemność na poziomie wyższego rzędu są większe niż te na poziomie rzędu niższego. Na przykład, oczywiste oznaki tej podstawowej rzeczywistości są bardziej widoczne w świecie roślin niż minerałów, a znowuż bardziej oczywiste w świecie zwierząt aniżeli roślin.
Tak więc rozmyślając nad ludzkim światem dostrzegasz to cudowne zjawisko, jaśniejące ze wszech stron blaskiem najwyższej doskonałości, tym bardziej, że na tej płaszczyźnie współdziałanie, pomaganie sobie i wzajemność nie ograniczają się jedynie do ciała i do rzeczy należących do świata materii, ale obejmują wszystkie przejawy istnienia, fizyczne i duchowe, takie jak związane z umysłami, myślami, poglądami, obyczajami, zwyczajami, postawami, pojmowaniem, uczuciami czy innymi zdolnościami człowieka. We wszystkim tym znajdziesz te powiązania silnie utwierdzone. Im bardziej współzależność ta jest umocniona i rozszerzona, tym bardziej rozwinie się postęp i pomyślność społeczności ludzkiej. Zaiste, bez tych żywotnych więzi byłoby całkiem niemożliwe, aby świat ludzkości osiągnął prawdziwe szczęście i powodzenie.
Rozważ teraz, jeśli wśród tych ludzi, którzy są jedynie przejawem świata istnienia, ta istotna sprawa ma taką wagę, to o ile większy musi być duch współdziałania i wzajemnej pomocy wśród tych, którzy stanowią istotę świata stworzenia, którzy znaleźli schronienie w cieniu niebiańskiego Drzewa i są zaszczycani objawami Boskiej łaski; i jak dowody tego ducha powinny poprzez ich gorliwe starania, ich wspólnotę i harmonię stać się widoczne w każdej sferze ich wewnętrznego i zewnętrznego życia, w królestwie ducha i boskich tajemnic, i we wszystkich rzeczach związanych z tym i z przyszłym światem. Nie można zatem wątpić, że muszą być gotowi nawet oddać życie wzajemnie za siebie.
To jest ta podstawowa zasada, na której opiera się instytucja Ḥuqúqu’lláh, ponieważ dochody z niej są przeznaczone na wspieranie tych celów. W innym przypadku, jedyny prawdziwy Bóg zawsze był i zawsze będzie niezależny od wszystkiego poza sobą samym. Tak jak umożliwił On wszystkim rzeczom stworzonym korzystać ze swojej bezgranicznej łaskawej życzliwości, tak samo jest w stanie obdarzyć bogactwami swoich umiłowanych, czerpiąc ze skarbców swej mocy. Jednakże, mądrość wypływająca z tego przykazania polega na tym, że dawanie jest Bogu miłe. Pomyśl, jak miły musi być ten wielki akt w Jego ocenie, skoro przypisał go Sobie Samemu. Radujcie się więc, o ludzie hojności!
Mamy gorącą nadzieję, że w tym Największym Cyklu zdumiewające przymioty Wszechmiłosiernego przez nieskończoną szczodrość i błogosławieństwa Króla Chwały znajdą wyraz w życiu sług Boga w taki sposób, że słodkie aromaty z tego wypływające ogarną wszystkie regiony.
Sprawa ta wymaga bardziej szczegółowego omówienia, choć teraz potraktowaliśmy ją krótko.
[24]O moi niebiańscy przyjaciele! Pewne to i oczywiste, że Nieporównywalny jest zawsze wychwalany za swoje nieograniczone bogactwo, wyróżniany za swoje wszechogarniające miłosierdzie, odznaczający się swoją wiekuistą łaską i znany ze swoich darów, którymi obdarza świat istnienia. Niemniej jednak zgodnie ze swoją niezbadaną mądrością i dla zastosowania swoistej próby odróżnienia przyjaciela od obcego, nałożył On Ḥuqúq na swoje sługi i uczynił tę ofiarę obowiązkową.
Ci, którzy przestrzegali tego ważkiego zarządzenia, otrzymali Boskie błogosławieństwa i w obu światach twarze ich promieniały a nozdrza ich nasycone były słodkimi aromatami czułego miłosierdzia Bożego. Jednym ze znaków Jego doskonałej mądrości jest to, że płacenie Ḥuqúq pozwoli ofiarodawcom upewnić się i umocnić, i wywrze wielki wpływ na ich serca i dusze. Ponadto Ḥuqúq będzie wykorzystywany na cele dobroczynne.
[25]Oddawaj Bogu dzięki, gdyż umożliwił ci On łaskawie przestrzegać nakazów spisanych w Jego Najświętszej Księdze, gdyż powstałeś, aby wypełnić obowiązek Ḥuqúq a Bóg przyjął twój dobry uczynek.
Ponadto wiedz, że ci, którzy wiernie służą Miłosiernemu, będą przez Niego wzbogaceni z zasobów Jego niebieskiego skarbca i że ofiara Ḥuqúq jest tylko próbą zesłaną przez Niego na Jego sługi i służebnice. Tak więc każdy prawdziwy i szczery wyznawca złoży ofiarę Ḥuqúq, aby była zużytkowana dla ulżenia biednym, niepełnosprawnym, potrzebującym, sierotom i na inne żywotne potrzeby Sprawy Boga, tak jak i Chrystus ustanowił fundusz na cele dobroczynne.
Wyjątek z listu napisanego w imieniu Shoghiego Effendiego
[26]Wielka jest nagroda, którą Bóg przeznaczył dla szczerych i oddanych dusz, dla czystych i oderwanych duchem istot, które samorzutnie zapisały część swego ziemskiego mienia Sprawie Boga w czasie swego życia albo poprzez swoją ostatnią wolę i miały przywilej i zaszczyt uiszczenia swoich zobowiązań wobec Ḥuqúqu’lláh.
W moim imieniu upewnij ofiarodawców i spadkobierców po tych, którzy wznieśli się do Boga, potwierdzając, że ich starania i datki z pewnością ściągną na nich Boskie umocnienia, niebiańskie błogosławieństwa i niezliczone łaski, i przyczynią się do wspierania wielorakich spraw Międzynarodowej Wspólnoty Bahaickiej. Dobrze dzieje się tym, którym Bóg pozwolił spełnić to, co podniesie ich rangę na tym i w przyszłym świecie.
(23 czerwca 1945 r., do wyznawcy, tłumaczenie z perskiego)
Wyjątki z listów napisanych w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości
[27]Tak wyjątkowa zbieżność nadchodzących wkrótce osiągnięć – publikacja Kitáb-i-Aqdas, postęp w budowie inwestycji na Górze Karmel, zakończenie Planu Sześcioletniego, rozpoczęcie Roku Świętego – wyraża oczekiwania świata bahaickiego, ustanawia scenę dla jeszcze poważniejszych przedsięwzięć niż te już osiągnięte oraz ukierunkowuje nas ku otwarciu nowego etapu w historii. Wydaje się trafne w związku z tym, by święte prawo, które umożliwia każdemu wyrażać jego czy jej osobisty sens oddania Bogu w całkowicie prywatnym akcie sumienia promującym powszechne dobro, które łączy bezpośrednio wyznawcę z Centralną Instytucją Wiary, a które przede wszystkim, gwarantuje posłusznym i szczerym, niewysłowioną łaskę i obfite błogosławieństwa Opatrzności, powinno, w tym sprzyjającym momencie, być podjęte przez wszystkich wyznających swoją wiarę w Najwyższe Objawienie Boga. Pełni skromności przed obliczem naszego samowładnego Pana, ogłaszamy zatem, że z nadejściem Riḍván 1992 r., z początkiem Świętego Roku, Prawo Ḥuqúqu’lláh, Prawo Boga, stanie się powszechnie stosowanym. Wszyscy są troskliwie przywoływani do jego przestrzegania.
(Riḍván 1991 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do bahaitów świata)
[28]A obecnie, kiedy oczekujemy na dwa istotne upamiętniające wydarzenia4 oraz na zbliżające się wydanie Księgi Matki Objawienia Bahá'í, zaczyna obowiązywać Prawo Ḥuqúqu’lláh, jako część stałych praktyk członków całej naszej światowej wspólnoty. Niech obiecane niebiańskie łaski związane z wejściem w życie tego świętego prawa spłyną w każdej krainie na ukochanych przez Pana.
(Riḍván 1992 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do bahaitów świata)
[29]Powszechny Dom Sprawiedliwości ma płomienną nadzieję, iż duch Roku Świętego oraz efekt przestrzegania Prawa Ḥuqúqu’lláh spowodują wzrost świadomości wyznawców co do świętego charakteru funduszy Wiary i fundamentalnej roli, jaką odgrywają w urzeczywistnianiu celu Objawienia Bahá’u’lláha.
(19 czerwca 1992 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do jednego z Narodowych Zgromadzeń)
[30]Instytucja Ḥuqúqu’lláh podczas tego Okresu Objawienia wpłynie na uduchowienie ludzkości poprzez promowanie nowego podejścia do nabywania i używania dóbr materialnych. Zapewni środki materialne niezbędne do przeprowadzania ogromnych wspólnych przedsięwzięć przeznaczonych do poprawy wszystkich aspektów życia i stanie się potężnym elementem w rozwoju światowej cywilizacji.
(12 stycznia 2003 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do Deputowanych i Reprezentantów instytucji Ḥuqúqu’lláh)
[31]Jeśli się tyczy twych obaw związanych z pieniędzmi, zdobywanie bogactwa nie jest samo w sobie celem, którego należy się obawiać, jest raczej praktyczną koniecznością. Problem z bogactwem powstaje przy nieodpowiednim stosunku do jego posiadania i wykorzystywania. Pomocne w tej kwestii byłoby przeczytanie Słów ukrytych (z j. perskiego) numer 80, 81 i 82. Tak jak w wielu innych aspektach osobistego życia, nauki Bahá’u’lláha dają nam sposoby zabezpieczenia się przed próbą bogactwa wprowadzając prawo Ḥuqúqu’lláh, zapewniając możliwość ofiarowania datków na Fundusze Bahá’í oraz zachęcając do przedsięwzięć filantropijnych służących dobrobytowi wszystkich.
(7 października 2005 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
2. Zastosowanie prawa Ḥuqúqu’lláhCi, którzy dotrzymali swoich obietnic, wypełnili swoje zobowiązania, wywiązali się ze swoich przyrzeczeń i przysiąg, oddali Mu Jego Depozyt i Jego Prawo, owi policzeni są między mieszkańców najwyższego Raju. Tak ze swego warownego Uwięzienia Pokrzywdzony ogłasza im tę dobrą nowinę. Błogosławieni ci służebnicy i służebnice, którzy dopełnili swoich czynów, i błogosławiony człowiek, który był niezłomnie wierny chwalebnym uczynkom i wypełniał to, co mu nakazane w Księdze Boga, Pana światów.
[33]Płacenie Prawa Boga uwarunkowane jest możliwościami finansowymi danej osoby. Jeżeli ktoś nie może sprostać swemu obowiązkowi, Bóg mu zaiste wybaczy. On jest Wybaczającym, Hojnym.
[34]Pytanie: Odnośnie podstawowej kwoty, od której płacone jest Ḥuqúqu’lláh.
Odpowiedź: Podstawową kwotą, od której płacone jest Ḥuqúqu’lláh jest dziewiętnaście miskali złota. Innymi słowy, gdy pieniądze o tej wartości zostaną uzyskane, zapłacenie Ḥuqúqu’lláh staje się wymagane. Podobnie, Ḥuqúq jest płacone, gdy wartość, nie ilość innych form własności osiągnie określoną sumę. Ḥuqúqu’lláh płaci się nie więcej niż raz. Przykładowo osoba, która uzyskała tysiąc miskali złota i zapłaci Ḥuqúq, nie powinna kolejny raz płacić go od tej sumy, lecz jedynie od tego, co narośnie do niej w wyniku handlu, działalności gospodarczej itp. Kiedy ta nadwyżka, a dokładnie osiągnięty zysk osiągnie wyznaczoną sumę, osoba ta powinna spełnić to, co Bóg zlecił. Jedynie w przypadku, gdy kapitał zmieni właściciela, staje się on raz jeszcze podstawą do zapłaty Ḥuqúq, tak jak za pierwszym razem. Pierwotny Punkt zarządził, że Ḥuqúqu’lláh ma być opłacone od wartości całego posiadanego mienia; jednakże w tym Najpotężniejszym Objawieniu wyłączyliśmy wyposażenie domów, to znaczy takie wyposażenie, które jest niezbędne, jak również samo miejsce zamieszkania.
(Kitáb-i-Aqdas: Najświętsza Księga, Pytania i odpowiedzi, nr 8)
[35]Pytanie: Co ma pierwszeństwo: Ḥuqúqu’lláh, długi zmarłej osoby czy koszty pogrzebu i pochówku?
Odpowiedź: Koszty pogrzebu i pochówku mają pierwszeństwo, następnie uregulowanie długów, a następnie zapłata Ḥuqúqu’lláh. Jeśli mienie zmarłego okaże się niewystarczające do pokrycia jego długów, pozostałość jego majątku winna być rozdzielona na pokrycie tych długów proporcjonalnie do ich wielkości.
(Kitáb-i-Aqdas: Najświętsza Księga, Pytania i odpowiedzi, nr 9)
[36]Pytanie: Zarządzenie Ḥuqúqu’lláh zostało oznajmione w Kitáb-i-Aqdas5. Czy mieszkanie z przyległościami i niezbędnym umeblowaniem jest wliczane w mienie, od którego płaci się Ḥuqúq, czy jest inaczej?
Odpowiedź:W prawach objawionych po persku zarządziliśmy, że w tym Najpotężniejszym Objawieniu miejsce zamieszkania i umeblowanie domowe są wyłączone – chodzi o takie umeblowanie, które jest niezbędne.
(Kitáb-i-Aqdas: Najświętsza Księga, Pytania i odpowiedzi, nr 42)
[37]Pytanie: Jeżeli ktoś ma na przykład sto tumanów6, zapłaci od tego Ḥuqúq, straci połowę tej sumy w niekorzystnych transakcjach a następnie w drodze handlu odzyska kwotę, od której płaci się Ḥuqúq, to czy ta osoba musi zapłacić Ḥuqúq czy też nie?
Odpowiedź:(Kitáb-i-Aqdas: Najświętsza Księga, Pytania i odpowiedzi, nr 44)
[38]Pytanie: Jeśli po zapłaceniu Ḥuqúq pierwotna suma stu tumanów zostaje całkowicie utracona, a następnie podczas transakcji handlowych i działalności gospodarczej ponownie odzyskana, to czy Ḥuqúq musi być zapłacony po raz drugi?
Odpowiedź:(Kitáb-i-Aqdas: Najświętsza Księga, Pytania i odpowiedzi, nr 45)
[39]Pytanie: Czy ktoś może zarządzić przygotowując swój testament, aby pewna część jego majątku – poza opłatą Ḥuqúqu’lláh i spłatą długów – była przeznaczona na cele charytatywne; czy też ma on prawo tylko do przeznaczenia pewnej sumy na pokrycie wydatków na pogrzeb i pochówek, aby pozostały jego majątek został rozdysponowany, jak nakazał Bóg, pomiędzy wyznaczone kategorie spadkobierców?
Odpowiedź:Człowiek ma pełną kompetencję w dysponowaniu swoim majątkiem. Jeżeli jest w stanie wywiązać się z Ḥuqúqu’lláh i nie ma długów, to wtedy dopuszczalne jest wszystko, co zapisze w swoim testamencie i jakakolwiek deklaracja czy oświadczenie w nim zawarte. Bóg zaprawdę pozwolił mu rozporządzać tym, czym go obdarzył według własnej woli.
(Kitáb-i-Aqdas: Najświętsza Księga, Pytania i odpowiedzi, nr 69)
[40]Pytanie: Jeżeli zmarły pozostawił nie zapłacony Ḥuqúqu’lláh lub swoje długi, to czy spłata ma być uiszczona proporcjonalnie od jego mieszkania, osobistej odzieży i innego mienia, czy też mieszkanie i osobista odzież są wyłączone z przeznaczeniem dla męskiego potomstwa, a długi spłaca się z pozostałego mienia; a jeżeli wartość takiego mienia jest niewystarczająca, to co zrobić z długami?
Odpowiedź:Długi i Ḥuqúq winny być spłacone z pozostałego mienia; jeżeli wartość tego mienia jest niewystarczająca, to trzeba je spłacić z domu i osobistej odzieży.
(Kitáb-i-Aqdas: Najświętsza Księga, Pytania i odpowiedzi, nr 80)
[41]Pytanie: Jeżeli dobytek przekracza wartość dziewiętnastu, to czy nadwyżka musi osiągnąć następne dziewiętnaście, żeby Ḥuqúq był ponownie należny, czy też płaci się go od każdej dowolnej nadwyżki?
Odpowiedź:Ḥuqúq nie jest płatny od każdej dowolnej nadwyżki, chyba że osiągnie ona następnych dziewiętnaście.
(Kitáb-i-Aqdas: Najświętsza Księga, Pytania i odpowiedzi, nr 90)
[42]Pytanie: Czy Ḥuqúqu’lláh płaci się od takiego wyposażenia sklepu [czy warsztatu], które jest niezbędne do prowadzenia interesu, czy też wyposażenie takie jest traktowane tak samo jak umeblowanie domowe?
Odpowiedź:Wyposażenie takie podlega tym samym przepisom co wyposażenie domowe.
(Kitáb-i-Aqdas: Najświętsza Księga, Pytania i odpowiedzi, nr 95)
[43]Najmniejsza suma podlegająca Prawu Ḥuqúqu’lláh jest wtedy, kiedy czyjś dobytek osiąga wartość Váḥid7; to znaczy, gdy posiada on 19 miskali złota lub nabywa mienie tej wartości, to po odjęciu od tego rocznych wydatków, Ḥuqúq nabiera mocy i opłata staje się obowiązkowa.
[44]Bóg ustanowił, że majątek, który nie jest intratny, to znaczy nie przynosi korzyści, nie podlega płaceniu Ḥuqúq. Zaprawdę, On jest Zarządzającym, Szczodrobliwym.
Wyjątki z Pism ‘Abdu’l-BahyDopytywałeś się o Ḥuqúq. Z rocznego dochodu osoby odejmuje się wszystkie wydatki, a 19% tego co zostaje płaci się na Ḥuqúq. Powiedzmy więc, że ktoś miał ze swego przedsiębiorstwa dochód w wysokości 1.000 funtów. Po odjęciu od tego swoich rocznych wydatków w wysokości powiedzmy 600 funtów, pozostaje mu nadwyżka 400 funtów, od której to nadwyżki 19% należy się na Ḥuqúq. Wyniesie to 76 funtów przeznaczonych na cele dobroczynne Ḥuqúq.
Ḥuqúq nie jest nakładany na czyjąś całą majętność każdego roku. Czyjś majątek może być wart 100.000 funtów. Jak można oczekiwać, aby co roku płacił od tego Ḥuqúq? Na przykład ilekolwiek zarobiłeś w danym roku, to odejmujesz od tego swoje roczne wydatki, a Ḥuqúq płaci się od pozostałości. Dobytek, od którego zapłacono Ḥuqúq w poprzednim roku zostaje wyłączony z dalszych płatności.
[46]Co do Ḥuqúq, to ofiara ta jest płatna od tego, co pozostało po odliczeniu rocznych wydatków. Jednakże wszelkie pieniądze czy własności niezbędne w przynoszeniu dochodu na czyjeś utrzymanie i od których Ḥuqúq już raz został opłacony, są od niego wyłączone. To wyłączenie stosuje się również do własności, od której Ḥuqúq został już opłacony, a dochód z niej nie przekracza czyichś potrzeb (…). Dysponowanie Ḥuqúq w całości lub częściowo jest dozwolone, ale winno się to robić tylko za zezwoleniem władz Sprawy, do których wszyscy muszą się zwracać.
[47]Opłacie Ḥuqúq podlega wszystko, co ktoś posiada. Jednakże jeśli ktoś już opłacił Ḥuqúq od pewnej własności, a dochód z tej własności równa się jego potrzebom, to człowiek ten już nie płaci Ḥuqúq.
Nie płaci się Ḥuqúq od narzędzi i urządzeń rolniczych ani też od zwierząt używanych do orania gruntu, o ile są niezbędne.
[48]Co do sposobu płacenia Ḥuqúq: Odjąwszy wydatki poniesione w ciągu roku, każda nadwyżka dochodu uzyskanego z czyjejś własności, zawodu czy przedsiębiorstwa podlega opłacie Ḥuqúq.
Wyjątki z wypowiedzi ‘Abdu’l-BahyPytanie: Co do kwestii Ḥuqúq, czy chodzi tu o 1/19 czyjegoś dochodu netto czy brutto? Na przykład w Ameryce istnieje podatek nakładany po pewnych zwolnieniach na dochód brutto. A jak to jest w przypadku Ḥuqúq?
Odpowiedź: Istotą wyjaśnienia ‘Abdu’l-Bahy było: Po pokryciu wszystkich swoich koniecznych wydatków, bierze się 19% pozostałości i daje jako Ḥuqúq. Na przykład, jeżeli po pokryciu wszystkich wydatków pozostaje komuś 100 piastrów, to 19 piastrów przekazuje się jako Ḥuqúq na Sprawę Boga. Robi się to przy końcu roku, po ustaleniu wysokości swoich wydatków. Z każdych 100 piastrów 19 przekazuje się na Ḥuqúq.
Robi się to tylko raz i od tej sumy już się więcej Ḥuqúq nie płaci. Ta sprawa jest skończona. W następnym roku zapłaci się od kwoty, która pozostała w czyimś majątku po odjęciu wydatków a także po odliczeniu kwoty, od której zapłacony był Ḥuqúq za poprzedni rok.
Na przykład, przy końcu pierwszego roku po odjęciu wszystkich wydatków pozostało komuś 1.000 piastrów, z których 190 przekazuje na Ḥuqúq; przy końcu następnego roku po ustaleniu wszystkich wydatków niech pozostanie mu 2.000 piastrów. Ale ponieważ od 1.000 piastrów Ḥuqúq już zapłacił w poprzednim roku, więc tę sumę odejmuje od 2.000 i płaci Ḥuqúq od 1.000 piastrów8. W trzecim roku kwota jego dochodu netto może wynieść 2.500 piastrów, a więc odejmuje od tego 2.000 piastrów i płaci 19% od 500 piastrów, czyli 95 piastrów. Jeżeli przy końcu czwartego roku jego dochód wynosi 2.500 piastrów, to nie płaci Ḥuqúq.
Pytanie: Czy przy odejmowaniu naszych koniecznych wydatków ofiary na Mashriqu’l-Adhkár, nauczanie i inną działalność na rzecz Sprawy są uważane za część Ḥuqúq, czy też należy je traktować oddzielnie?
Odpowiedź: ‘Abdu’l-Bahá odpowiedział, że Ḥuqúq jest oddzielny, niezależny od innych wpłat i ma pierwszeństwo. Dopiero po określeniu go można się zająć innymi sprawami. Uśmiechnął się i powiedział, że kiedy ofiara Ḥuqúq zostanie złożona, to ‘Abdu’l-Bahá postanowi, ile z niej przeznaczyć na Mashriqu’l-Adhkár, ile na nauczanie, ile dla potrzebujących, itd.
(Wywiad z ‘Abdu’l-Bahą, 26 listopada 1919 r., notatka napisana ręką Shoghiego Effendiego ok. 1920 r. Pytania zadane w liście od George’a O. Latimera, bez daty)
Wyjątki z listów napisanych w imieniu Shoghiego Effendiego
[50]Odnośnie Ḥuqúqu’lláh (…), jest on płacony od czyichś towarów, mienia i dochodu. Po odjęciu koniecznych wydatków to, co pozostało jako zysk i stanowi czyjś dodatek do kapitału, podlega opłacie Ḥuqúq. Kiedy ktoś już raz zapłacił Ḥuqúq od jakiejś konkretnej sumy, suma ta nie podlega już więcej Ḥuqúq, chyba że przejdzie od jednej osoby w posiadanie innej. Wartość mieszkania i jego wyposażenia jest wolna od Ḥuqúq (…). Ḥuqúqu’lláh płaci się do Centrum Sprawy.
(Kwiecień/maj 1927 r., napisane w imieniu Shoghiego Effendiego do wyznawcy, tłumaczenie na j. ang. z j. perskiego)
[51]Informacje dotyczące Ḥuqúq znajdziesz w Księdze Aqdas (…). We wszystkich sprawach, które nie zostały szczegółowo sprecyzowane przez Bahá’u’lláha, należy się zwracać do Powszechnego Domu Sprawiedliwości.
(Postscriptum napisane ręką Shoghiego Effendiego, jako dodatek do listu z dnia 16 grudnia 1927 r. napisanego w jego imieniu do wyznawcy)
[52]Jeden miskal składa się z dziewiętnastu nochodów9. Waga dwudziestu czterech nochodów równa się czterem i trzem piątym grama. Na tej podstawie można przeprowadzać obliczenia.
(17 listopada 1937 r., w imieniu Shoghiego Effendiego do wyznawcy, tłumaczenie na j. ang. z j. perskiego)
[53]W odpowiedzi na pytanie, czy spadkobiercy wchodzący w posiadanie głównego miejsca zamieszkania, mebli i odzieży zmarłego drogą dziedziczenia będą zwolnieni od zapłaty Ḥuqúq czy nie, powiedział: Ponieważ mieszkanie, meble i narzędzia pracy zgodnie z wyraźną treścią Tekstu są zwolnione od opłaty Ḥuqúq, tak więc po przejściu prawa własności majątek taki pozostaje w dalszym ciągu zwolniony od tej opłaty.
(29 września 1942 r., w imieniu Shoghiego Effendiego do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Iranu, tłumaczenie na j. ang. z j. perskiego)
Wyjątki z listów napisanych przez Powszechny Dom Sprawiedliwości oraz w jego imieniu
[54]Kilku drogich przyjaciół przestrzegających swoich obowiązków Ḥuqúqu’lláh napisało do nas z pytaniem o związek, jaki istnieje pomiędzy ofiarami na Fundusze, a zapłatą Ḥuqúqu’lláh. To znaczy, jeżeli osoba zamierzająca wypełnić swoje zobowiązania Ḥuqúqu’lláh dokona wpłat na jakieś inne fundusze i projekty, to czy będzie zwolniona od opłaty Ḥuqúqu’lláh czy też nie?
Święte Teksty mówią o tej sprawie wyraźnie, ale ponieważ takie pytania przyjaciół powtarzają się wielokrotnie, postanowiliśmy naświetlić tę kwestię, aby ich poinformować.
Opłata Ḥuqúqu’lláh jest wiążącym duchowym obowiązkiem ludu Bahá. Nakaz ten wyłożony został w Najświętszej Księdze, a jasne i rozstrzygające wyjaśnienia zawarte są w różnych Tablicach.
Każdy oddany wyznawca, który jest w stanie sprostać określonym warunkom, musi płacić Ḥuqúqu’lláh i nie ma od tego wyjątków. Rzeczywiście, według wyraźnego Tekstu w Najświętszej Księdze niewywiązywanie się z tego nakazu jest uznawane za zdradę zaufania i Boskie zawołanie: Kto postępuje z Bogiem zdradliwie10, będzie sprawiedliwie osądzony [patrz akapit 3] w sposób oczywisty odnosi się do takich ludzi.
Ośrodek Przymierza potwierdził obowiązek Ḥuqúq następującymi słowami: Pan na znak swojej nieskończonej szczodrobliwości łaskawie wyróżnił swoje sługi, zatroszczywszy się o określoną ofiarę pieniężną11 (Ḥuqúq), która winna być Mu posłusznie składana, chociaż On, Prawdziwy i Jego słudzy zawsze byli niezależni od wszelkich rzeczy stworzonych.
Jak świadczy o tym Pióro Chwały, to ważkie zarządzenie zawiera w sobie nieprzeliczalne dobrodziejstwa i mądrość. Oczyszcza ono ludzkie majętności, oddala straty i nieszczęścia, sprzyja pomyślności i zaszczytowi, dodaje Bożego pomnażania i błogosławieństwa. Jest to ofiara składana Bogu i związana z Nim, i akt poddaństwa prowadzący do wspierania Jego Sprawy. Jak potwierdza Centrum Przymierza, ofiary Ḥuqúq stanowią sprawdzian dla wyznawców i umożliwiają przyjaciołom utwierdzenie się w wierze i pewności.
Mówiąc krótko, opłata Ḥuqúqu’lláh jest jednym z wiążących duchowych obowiązków wyznawców Bahá’u’lláha, a dochody z tej ofiary wracają do Władz Sprawy, do których wszyscy muszą się zwracać. Ponadto Starożytne Piękno – wysławiana niech będzie Jego chwała – potwierdziło, że po ustanowieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości związane z tym konieczne przepisy zostaną ustanowione zgodnie z zamierzeniem Boga i że nikt nie ma prawa dysponować tym Funduszem z wyjątkiem Władz, do których wszyscy muszą się zwracać. Innymi słowy, ta część czyjegoś majątku, która należy się na Ḥuqúq, nie jest własnością danej osoby, tylko Światowego Centrum Sprawy Boga.
Tak więc wierni nie powinni postępować według własnej woli i osądów, jeżeli chodzi o wykorzystywanie jakichkolwiek funduszy odłożonych na Ḥuqúqu’lláh i przeznaczać ich na inny cel, choćby nawet na dobroczynne wkłady Wiary.
Żywimy gorącą nadzieję, że wszyscy dostąpią przywileju przestrzegania tego uświęconego i błogosławionego zobowiązania, co zapewniłoby osiągnięcie prawdziwej szczęśliwości i przysłużyło się wsparciu wykonania przedsięwzięć bahaitów na całym świecie.
(25 października 1970 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Iranu, tłumaczenie na j. ang. z j. perskiego)
[55]Jesteśmy głęboko wzruszeni Twoim listem z 27 grudnia 1972 roku, w którym wyrażasz chęć zastosowania się do Prawa Ḥuqúqu’lláh w związku ze spadkiem odziedziczonym po matce (…).
To Prawo z Aqdas określa, że z czyjegoś kapitału dziewiętnaście procent jest przekazywane na Ḥuqúqu’lláh, gdy kapitał ten osiągnął wartość co najmniej dziewiętnastu miskali w złocie (…). Obliczając kwotę, jaką wyznawca powinien zapłacić, należy wpierw odjąć od kapitału wszelkie długi i wydatki jakie się akurat ma i dopiero od pozostałości wpłacić dziewiętnaście procent, jeżeli ta pozostałość jest równa co najmniej dziewiętnastu miskalom złota.
(…), aby wypełnić to Prawo Aqdas, musisz oszacować całkowitą wartość swego spadku w gotówce i innych aktywach minus wszelkie wydatki i długi jakie mogą na Tobie ciążyć oraz rozważyć warunki, pod jakimi możesz być w stanie wnieść opłatę Ḥuqúqu’lláh od wartości netto swojego spadku. Termin i warunki płacenia pozostawia się do ustalenia każdemu z osobna.
Na przykład, jeżeli czyjeś aktywa oprócz gotówki obejmują majętność lub udziały, to spłacenie dziewiętnastu procent wartości aktywów niegotówkowych może być niekorzystne lub niedogodne, dopóki te aktywa nie zostaną wymienione na pieniądze a być może dana osoba wolałaby spełnić swój duchowy obowiązek dopiero wtedy. Wszelkie wydatki związane ze zbyciem aktywów winny być odjęte przed obliczeniem wartości netto, od której płatny jest Ḥuqúqu’lláh.
(21 stycznia 1973 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do wyznawcy)
[56]Oddany wyznawca, który posiada przywilej płacenia „Prawa Boga”, będąc dalekim od szukania wymówek dla uniknięcia tego duchowego zobowiązania, uczyni wszystko, aby go spełnić. Z drugiej strony, jako że poddanie się temu Prawu jest sprawą sumienia a wpłata na Ḥuqúqu’lláh to akt dobrowolny, byłoby niewłaściwe, aby robić coś więcej niż tylko informować (…) przyjaciół o ich duchowym obowiązku, pozostawiając im samym decyzję jak mają w tej sprawie postąpić.
Ta sama zasada odnosi się również do tych, którzy gospodarują pieniędzmi rozrzutnie dla swoich rodzin, kupują czy budują domy wyposażając je daleko ponad potrzeby, a następnie dowodzą sobie samym konieczność tych wydatków, aby uniknąć płacenia Ḥuqúqu’lláh.
(26 lutego 1973 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do wyznawcy)
[57](…) wiele szczegółów w obliczaniu Ḥuqúqu’lláh pozostawił Bahá’u’lláh osądowi i sumieniu poszczególnych wyznawców. Na przykład wyłącza On takie wyposażenie i umeblowanie domu, które jest niezbędne, ale ocenę tego co jest, a co nie jest niezbędne pozostawia samemu zainteresowanemu. Wpłaty na fundusze Wiary nie mogą być uważane za częściową zapłatę na Ḥuqúqu’lláh. Co więcej, jeżeli ktoś ma do zapłacenia Ḥuqúqu’lláh, a nie stać go na to, żeby równocześnie wpłacił i składkę na Fundusz, to Ḥuqúqu’lláh ma pierwszeństwo przed składką. Natomiast co do tego, czy datki na Fundusz można traktować jako wydatki i odejmować je od sumy aktywów, od których płatny jest Ḥuqúqu’lláh, pozostawia się to osądowi samego zainteresowanego w świetle jego własnych warunków.
(16 września 1979 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do wyznawcy)
[58]Jak jasno wynika z Pism, od Ḥuqúqu’lláh zwolnione jest mieszkanie i niezbędne wyposażenie domowe i zawodowe. Ocenę, które przedmioty są niezbędne a które nie, pozostawia się do uznania zainteresowanemu. Zakłada się oczywiście, że wierni nie będą szafować pieniędzmi na kupno wystawnych domów i urządzeń a następnie tłumaczyć sobie konieczność tych wydatków w celu uniknięcia płacenia Ḥuqúqu’lláh. Nie znaleziono żadnego szczególnego tekstu, który by mówił, że można wyłączyć kapitał obrotowy przynoszący dochód. Powszechny Dom Sprawiedliwości pozostawia tę sprawę sumieniu poszczególnych wiernych.
(9 kwietnia 1980 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do wyznawcy)
[59]Co do Twojego drugiego pytania, a mianowicie: jeżeli między mężem i żoną istnieje pełne porozumienie i ona jest upoważniona do dysponowania jego własnością jak również swoją własną, to czy miałaby płacić Ḥuqúqu’lláh od wszystkiego, co wspólnie posiadają, czy też skoro właścicielem części mienia jest mąż – tylko od swego własnego udziału we wspólnym majątku?
W odpowiedzi na to pytanie należy pamiętać, że ofiara Ḥuqúqu’lláh jest płatna od mienia, które stanowi bezsporną własność danej osoby, a nie od takiego, którym ta osoba jedynie zarządza lub też z niego korzysta. Jednakże w przypadkach podobnych do tego wyżej opisanego mąż i żona mają obowiązek wspólnie się naradzić i dokładnie określić granice swoich osobistych własności a wtedy będą mogli albo wspólnie, albo indywidualnie przekazać na Ḥuqúq taką kwotę, jaką uważają za swoje zobowiązanie.
(10 stycznia 1982 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do wyznawcy)
[60]Co do kwestii poruszonej przez Pana (…), proszę go uprzejmie poinformować, że w liście do pewnego wyznawcy umiłowany Strażnik wyjaśnił, iż Ḥuqúqu’lláh od danej własności, osobistej czy nieruchomej, płaci się tylko raz; jeżeli jednak własność ta przejdzie z jednej osoby na inną, na przykład w drodze dziedziczenia, to wtedy ponownie podlega opłacie Ḥuqúqu’lláh. W rezultacie oznacza to, że spadkobiercy otrzymujący swój udział z jakiegoś majątku muszą płacić Ḥuqúqu’lláh, jeżeli ten ich udział powiększa ich majątek do wysokości kwalifikującej go do opłaty tego uświęconego zobowiązania.
(1 czerwca 1983 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do jednego z Narodowych Zgromadzeń Duchowych)
[61]Odnośnie pytania dotyczącego głównego miejsca zamieszkania i dodatkowych przepisów z tym związanych, zawiadamiamy uprzejmie, że obecnie nie uważamy za stosowne wydanie szczegółowych przepisów dotyczących Ḥuqúqu’lláh. Tak więc pozostawia się przyjaciołom wolną rękę i gdy nie ma sprecyzowanych przepisów, mogą oni w każdym przypadku wypełniać to, co rozumieją z tekstów i czynić zadość zobowiązaniom Ḥuqúqu’lláh według własnego osądu i sumienia.
(4 marca 1984 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do wyznawcy)
[62](…) jeśli wyznawca wyliczył swe zobowiązanie względem Ḥuqúqu’lláh i wie, że z jakąś kwotą zalega, powinien ją zapłacić zanim dokona jakichkolwiek innych wpłat.
Jednakże, w ciągu roku wyznawca może dokonywać wpłat na przeróżne fundusze czy przekazywać pieniądze na cele charytatywne, podobnie jak wydaje swe pieniądze na wszelkiego rodzaju działalności związane ze swym codziennym życiem. (…) Powszechny Dom Sprawiedliwości pozostawia każdemu swobodę w decydowaniu, które z poniższych rozwiązań przyjąć:
a) traktować tego rodzaju wpłaty jak wydatki. W takim przypadku redukowałyby one saldo oszczędności, które zostałyby na koniec roku, od których należałoby zapłacić Ḥuqúqu’lláh.
b) uznać, że powinien wpłacać takie datki jedynie z pieniędzy, z których Ḥuqúqu’lláh zostało już zapłacone.
Zasada ta pozostawia osobie swobodę traktowania jednych datków w ten sposób a pozostałych w inny sposób. Dom Sprawiedliwości pozostawia wszystkie takie szczegóły do oceny i sumienia każdego wyznawcy.
(3 lutego 1987 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[63]Jeśli, jak mówisz, nigdy nie będziesz w stanie zebrać majątku podlegającego płatności równego wartości 19 miskali w złocie, wtedy jak objaśnia tekst, nie masz obowiązku zapłaty Ḥuqúqu’lláh. Jednakże nie oznacza to, że nie możesz przekazywać datków na ten Fundusz, jeśli sobie tego życzysz z samej miłości do Bahá’u’lláha i ze szczodrości swego serca.
(23 czerwca 1987 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[64]1. Wyznawca nie może wypełnić obowiązku innej osoby co do zapłaty Ḥuqúqu’lláh.
2. Nie jest dozwolone, by wyznawca określał szczegółowy cel wpłaty, jakiej dokonuje na Ḥuqúqu’lláh, ani też nie może dokonać takiej wpłaty w czyimś imieniu.
(22 marca 1989 r., memorandum od Powszechnego Domu Sprawiedliwości do departamentu w Światowym Centrum Bahá’í)
[65]W zasadzie Ḥuqúqu’lláh powinno być płacone przez wyznawcę podczas jego życia, kiedykolwiek nadwyżka jego majątku osiągnie podlegający oszacowaniu poziom. Pewne pole manewru zawarte zostało w prawie, w taki sposób, że odnosi się ono do rocznych wydatków, które powinny być odliczone zanim zobowiązanie Ḥuqúqu’lláh zostanie wyliczone. Najlepiej byłoby, kiedy bahaita umiera, aby jedyną wpłatą na Ḥuqúqu’lláh, o której należałoby wspomnieć w jego testamencie, byłoby to dodatkowe zobowiązanie, które może wyniknąć podczas zliczenia jego interesów w dniu jego śmierci.
Dom Sprawiedliwości ma nadzieję, że gdy wyznawcy zapoznają się z prawem Ḥuqúqu’lláh i zaczną je płacić, nauczą się nie tylko, jak je wyliczać w czasie swego życia, lecz będą też w stanie zrozumieć, jak zapewnić zapłatę salda pozostałego po ich śmierci.
(1 października 1989 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Rady Zaufanych Ḥuqúqu’lláh)
[66]Dom Sprawiedliwości nie przewiduje publikacji żadnych specyficznych metod wyliczania dla użytku przyjaciół. Mają swobodę w wypracowaniu własnych metod na podstawie tekstów i znanych im do tej pory przykładów.
(1 lipca 1991 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Biura Skarbnika jednego z Narodowych Zgromadzeń Duchowych)
[67]Powszechny Dom Sprawiedliwości otrzymał Twój list z 28 grudnia 1991 r., w którym zadajesz pytanie dotyczące kalkulacji majątku, na którym ciąży płatność Ḥuqúqu’lláh. Informacje przekazane przez Ciebie zostały podsumowane poniżej.
Posiadasz kolekcję przedmiotów rodzaju dziedziczonych pamiątek o charakterze rodowym, z których część prawdopodobnie jest całkiem kosztowna, a którą nazywasz „Rodzinnym Muzeum”. Kolekcja ta nie przynosi dochodu i nigdy nie przynosiła, poza kilkoma okazjami, kiedy to wystawiłeś ją na pokaz, by uzyskać pieniądze na cel charytatywny. Chciałbyś wiedzieć, czy powinieneś teraz wycenić kolekcję, tak byś mógł zawrzeć ją w majątku w celu wyliczenia należnego Ḥuqúqu’lláh.
Dom Sprawiedliwości poprosił nas, by odpowiedzieć, że nie jest koniecznym, by tego rodzaju majątek wliczać natychmiast. Jeśli zostanie sprzedany w całości czy w części, wtedy dochód podlega opłacie Ḥuqúqu’lláh.
(9 lutego 1992 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[68]Płacenie Ḥuqúqu’lláh jest osobistym obowiązkiem każdego bahaity i od niego zależy wypełnianie tego zobowiązania w zgodzie ze swym sumieniem; nie może być ono wymagane od niego przez żadną z instytucji Wiary. Częścią tego zobowiązania jest, by bahaita zabezpieczył w swym testamencie spłatę należności na Ḥuqúqu’lláh, która pozostaje dłużna z końcem jego życia. Bahaickie prawo dotyczące zgonu bez testamentu również stanowi o zapłaceniu należnego Ḥuqúqu’lláh zanim nastąpi podział majątku na spadkobierców.
Prawo dziedziczenia objawione w Kitáb-i-Aqdas, które stosuje się w przypadku, gdy zmarły nie pozostawił testamentu wyjaśnia szczegółowo:
Rozdział majątku powinien mieć miejsce dopiero po zapłacie Ḥuqúqu’lláh…
Podobnie, gdy chodzi o spisanie Woli, Bahá’u’lláh ogłasza:
Człowiek ma pełną kompetencję w dysponowaniu swoim majątkiem. Jeżeli jest w stanie wywiązać się z Ḥuqúqu’lláh i nie ma długów, to wtedy dopuszczalne jest wszystko, co zapisze w swoim testamencie i jakakolwiek deklaracja czy oświadczenie w nim zawarte. Bóg zaprawdę pozwolił mu rozporządzać tym, czym go obdarzył według własnej woli.
To wyjaśnia, że odpowiedzialność spadkodawcy, by spłacić swe długi i swe Ḥuqúqu’lláh mają pierwszeństwo przed jego swobodą, by rozporządzić swoim majątkiem w jakikolwiek sposób sobie życzy.
(30 kwietnia 1992 r., memorandum Powszechnego Domu Sprawiedliwości do departamentu w Światowym Centrum Bahá’í)
[69]Pytanie stanowi czy majątek, z którego osoba zobowiązana jest wyliczyć swoje Ḥuqúqu’lláh dotyczy wszystkiego, co posiada z dniem, gdy Prawo zaczyna go obowiązywać czy jedynie tej części majątku, jaką zgromadzi, licząc od tej daty.
Naszą konkluzją jest, że majątkiem podlegającym Ḥuqúqu’lláh jest to wszystko, co osoba posiada w dniu, w którym Prawo zaczyna go obowiązywać. Nie oznacza to oczywiście, że musi on natychmiast płacić należne Ḥuqúqu’lláh, ponieważ wymagałoby to pozbycia się wielu posiadanych przez niego rzeczy i postawić go w bardzo trudnej sytuacji. Jednak zasada wyliczania jest prosta i należne Ḥuqúqu’lláh powinno być docelowo zapłacone.
(4 maja 1992 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Zaufanego Ḥuqúqu’lláh, Ręki Sprawy Boga ‘Alí-Muḥammada Varqá)
[70]Pytasz o zastosowanie prawa Ḥuqúqu’lláh w przypadku pieniędzy, które wyznawca wydaje na „podróżowanie dla Wiary, styl życia trochę bardziej obfity” i tym podobne. Wydaje nam się czytając odpowiedzi na inne pytania, że jest to sprawa sumienia wyznawcy. Jest w istocie wiele różnych wydatków, które można zaliczyć lub też nie do zakresu zwykłych rocznych wydatków, które należałoby odjąć od przychodu, zanim osiągnie się sumę wymaganą do wyliczenia Ḥuqúqu’lláh. W konkretnym przypadku datków na różne fundusze Wiary, Powszechny Dom Sprawiedliwości uprzednio już ogłosił, że pozostawione jest to do decyzji wyznawcy, czy będzie wpłaty te uważał za część swych zwykłych wydatków, czy też zapłaci je z oszczędności, które zostały oczyszczone.
(14 lutego 1993 r., memorandum Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Biura Ḥuqúqu’lláh w Ziemi Świętej)
[71]Biuro Ḥuqúqu’lláh w Ziemi Świętej przekazało Powszechnemu Domowi Sprawiedliwości pytania dotyczące prawa Ḥuqúqu’lláh załączone do Twojego listu z dnia 21 kwietnia 1993 r. i poproszono nas o przesłanie ci następujących odpowiedzi.
1. Istnieją zaiste różnice między długami w odniesieniu do wyliczania i zapłaty Ḥuqúqu’lláh. Jeśli chodzi o obliczanie to oczywiście długi powinny być odejmowane od aktywów. Jeśli chodzi o pierwszeństwo zapłaty, należy wziąć pod uwagę warunki pożyczki. Jeśli została podana tabela spłat i możliwe będzie dokonanie spłat z przewidywanego dochodu wraz z nadejściem terminu do zapłaty, należy oczywiście w międzyczasie zapłacić Ḥuqúqu’lláh. Jeśli jednak nie jest możliwa zapłata obydwu zobowiązań, dług ma pierwszeństwo.
2. Względne pierwszeństwo zapłaty Ḥuqúqu’lláh i ofiar na fundusze Wiary zostało jasno przedstawione w części 10512 kompilacji Ḥuqúqu’lláh. Dom Sprawiedliwości nie zamierza obecnie wychodzić poza to objaśnienie.
3. Mąż i żona mają swobodę decydowania czy wypełniać swoje zobowiązania wobec Ḥuqúqu’lláh razem czy oddzielnie, ponieważ Dom Sprawiedliwości nie zamierza podważać prawa każdej pary do decydowania w jaki sposób zamierzają oni zarządzać swymi finansami. Jedna para może życzyć sobie wspólnego majątku; inna może preferować, by utrzymywać rozdzielność majątkową; lub też mogą wystąpić różne kombinacje tych ustaleń.
(8 lipca 1993 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[72]Twoje listy z 24 i 25 maja 1993 r. oraz książka, którą wysłałeś, dotarły do Biura Ḥuqúqu’lláh. Dwa pytania, które zadałeś, zostały przekazane Powszechnemu Domowi Sprawiedliwości, który poinformował nas, byśmy odesłali ci następującą odpowiedź.
1. Fundusze zbierane w celu nabycia miejsca zamieszkania nie są w swej istocie zwolnione z Ḥuqúqu’lláh. Jeśli zaś osoba umarłaby zanim miejsce zamieszkania nabędzie, oszczędności takie podlegałyby zapłacie Ḥuqúqu’lláh. Jednakże (…) pozostawia się decyzję osobie, która zbiera oszczędności na zakup miejsca zamieszkania, czy płacić Ḥuqúqu’lláh z tych pieniędzy w miarę oszczędzania, a następnie wyliczyć zwolnienia, gdy miejsce zamieszkania będzie już nabyte, czy odłożyć wliczanie oszczędności do kalkulacji Ḥuqúqu’lláh do czasu nabycia miejsca zamieszkania, kiedy to oczywiście wartość miejsca zamieszkania jest zwolniona.
2. (…) wyliczanie Ḥuqúqu’lláh w praktyce winno być czynione na podstawie akumulacji oszczędności, a nie z każdego roku oddzielnie. Tylko w ten sposób osoba może wziąć pod uwagę straty w jednym roku, które zmniejszają jego zobowiązanie w następnym, czy też obliczyć zysk czy stratę na sprzedaży inwestycji nabytej w roku wcześniejszym.
(8 października 1993 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[73]Twe (…) pytanie dotyczy głównie zapisu zapewniającego zapłatę Ḥuqúqu’lláh w testamentach bahaickich. Twoje zrozumienie, że obowiązek zapłaty Ḥuqúqu’lláh powstaje podczas czyjegoś życia i zwyczajnie powinien być wypełniony w czasie danego nam życia jest prawidłowe, jednakże prawdą również jest, że mogą zdarzyć się przypadki, gdy wyznawca umiera nie sporządziwszy zaleceń w swym testamencie co do spłaty niezapłaconej części Ḥuqúqu’lláh, jeśli taka występuje. Śmierć nie zwalnia wyznawcy z obowiązku zapłaty Ḥuqúqu’lláh. Kwota, która podlega zapłacie, staje się długiem należnym do spłaty z majątku wyznawcy w momencie jego czy jej śmierci. Koszty pogrzebu i pochówku, spłata długów zmarłego oraz zapłata tej części Ḥuqúqu’lláh, która pozostaje do zapłaty, są to pierwsze wydatki, które należy pokryć z majątku zanim ustalona zostanie wartość majątku, który ma być podzielony zgodnie z zaleceniami prawa spadkowego. Tak więc, niezależnie od tego czy osoba pozostawi testament, czy też w testamencie ujmie zapis zapewniający zapłatę Ḥuqúqu’lláh czy też takiego zapisu nie ujmie, Ḥuqúqu’lláh powinno być zapłacone, podobnie jak wszystkie długi, zanim majątek zostanie rozdzielony.
W świetle powyższego jest z pewnością zalecane, by wyznawca poczynił niezbędne ustalenia w sprawie zapłaty Ḥuqúqu’lláh przed swą śmiercią, tak by uniknąć komplikacji i nieporozumień, które mogą się pojawić. Należy także wspomnieć, iż zapytanie w sprawie sformułowań prawnych dotyczących zawarcia w testamencie zalecenia co do zapłaty Ḥuqúqu’lláh po śmierci wyznawcy zależy od tak wielu czynników, że należałoby zasięgnąć porady prawnej, aby użyć odpowiedniego słownictwa, które jest zarazem zgodne z prawem spadkowym. Oczywistym jest, że jeśli wyznawca nie pozostawi jasnego spisu swego majątku i datowanych wpłat na Ḥuqúqu’lláh, nikt nie będzie w stanie prawidłowo wyliczyć, co pozostaje do zapłaty w chwili śmierci. Podczas gdy zastosowanie zasad związanych z zapłatą Ḥuqúqu’lláh może wymagać dodatkowej legislacji przez Dom Sprawiedliwości w przyszłości, na dzień dzisiejszy wykonawca czy administrator majątku wprowadza je na tyle, na ile jest to możliwe, kierując się najlepszą oceną sytuacji i biorąc pod uwagę dostępne informacje. Wreszcie, podczas gdy zapłata Ḥuqúqu’lláh jest odpowiedzialnością każdego osobiście, wyznawca może być poproszony o zwrócenie się do najbliższego Reprezentanta Zaufanego Ḥuqúqu’lláh, który mógłby udzielić mu porad w zależności od specyficznych warunków.
(1 lipca 1996 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[74]W prawie bahaickim każdy wyznawca, zarówno mężczyzna jak kobieta, ma obowiązek zapłacenia Ḥuqúqu’lláh od majątku, który posiada lub nabywa; to zakłada prawo do osobistego posiadania majątku. Jednak w przypadku małżeństw Powszechny Dom Sprawiedliwości zaznaczył, iż mogą oni wybrać, by płacić Ḥuqúqu’lláh razem, jeśli sobie tego życzą i jednocześnie nie ma zakazu wspólnej własności czy to przez parę czy przez dwóch lub więcej partnerów biznesowych. Każdy ma obowiązek sporządzenia testamentu. W Pytaniach i odpowiedziach nr 78 czytamy, że w przypadku braku testamentu, poza używaną odzieżą, wszystko, co znajduje się w majątku męża czy to biżuteria czy cokolwiek innego, należy do męża, poza tym, co zostało udowodnione jako prezenty przekazane żonie. Podobnie w liście napisanym w języku perskim w imieniu Strażnika znajdujemy następujące stwierdzenie: Zapytujesz odnośnie podziału mebli i majątku, po zakończeniu roku oczekiwania… Strażnik zaznaczył, iż cokolwiek należało do żony i składało się na jej osobisty majątek, pozostaje jej własnością i że nikt nie ma prawa się wtrącać.
Jest zatem jasne, że majątek męża i żony jest traktowany oddzielnie poza przypadkami, gdy jedno z nich podaruje coś drugiemu lub gdy zgadzają się, że są współwłaścicielami całego majątku lub jego części. Innymi słowy, to mąż i żona sami decydują, jak traktowany ma być ich majątek. Spadek czy prezent otrzymany przez jedną stronę pozostanie własnością tej osoby, dopóki nie zdecyduje ona inaczej.
Jest również możliwe, by mąż i żona zdecydowali się na porozumienie w trakcie trwania małżeństwa lub później odnośnie rozdzielenia ich majątku.
Status własności majątku w takim przypadku ma wpływ na to, co w nim pozostanie w przypadku rozwodu czy śmierci jednej ze stron.
Jest to bardzo zwięzłe streszczenie sytuacji. Niewątpliwie w nadchodzących latach Powszechny Dom Sprawiedliwości będzie proszony, by decydować w sprawach szczegółowych, gdy się pojawią. Należy również pamiętać, że na dzień dzisiejszy wprowadzenie prawa bahaickiego w tych sprawach zależy od zasad prawa cywilnego, które ma pierwszeństwo.
(15 października 1998 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[75]Odnośnie pytania, czy można przyjmować Ḥuqúqu’lláh od bahaitów pozbawionych praw wyborczych, Dom Sprawiedliwości oświadczył:
Po przeanalizowaniu precedensów ustanowionych przez ukochanego Strażnika, doszliśmy do wniosku, iż Ḥuqúqu’lláh nie może być przyjęte od takich wyznawców… Każdemu wyznawcy, na którego nałożona została sankcja pozbawienia praw administracyjnych, a który zaoferuje zapłatę Ḥuqúqu’lláh, należy po prostu powiedzieć, że wpłata nie może być przyjęta. Jeśli dokona on wpłaty, powinna mu być ona zwrócona.
(12 września 2000 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[76]Powszechny Dom Sprawiedliwości otrzymał Wasz e-mail z 31 stycznia 2002 r. z pytaniem czy firma, której jedyny właściciel jest bahaitą, może dokonać wpłaty na Fundusz i opłacić Ḥuqúqu’lláh.
Obowiązek zapłaty Ḥuqúqu’lláh spoczywa na wyznawcach, a nie na podmiotach korporacyjnych, nawet jeśli w całości są własnością bahaitów. Z drugiej strony, jeśli właściciele firmy, która jest własnością jedynie bahaitów, zażyczą sobie, by ich firma przekazała darowiznę na Ḥuqúqu’lláh, taka wpłata jest dopuszczalna. Nie pomniejsza ona oczywiście obowiązku tych samych wyznawców do zapłaty ich własnego Ḥuqúqu’lláh.
Co do Funduszu Bahá’í, jest całkowicie dopuszczalne, by kontrybucje na Fundusz dokonywane były przez firmę, której właścicielami są tylko bahaici.
(12 lutego 2002 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do jednego z Narodowych Zgromadzeń Duchowych)
[77]Wasze memorandum przekazuje nam pytanie o wyznawcę, który sprzedaje swoje główne miejsce zamieszkania, by przeprowadzić się do domu opieki lub podobnej placówki opiekuńczej. Pytacie, czy różnica pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży miejsca zamieszkania, a sumą wymaganą do spłaty opłat domu opieki powinna podlegać Prawu Boga.
Zdecydowaliśmy, że powinno to być pozostawione do rozpatrzenia samej zainteresowanej osobie, jaki sposób działania podjąć, mając na uwadze osobiste okoliczności i intencje, jak i własne rozumienie tekstu.
(12 lipca 2004 r., memorandum Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Biura Ḥuqúqu’lláh w Ziemi Świętej)
[78](…) jeśli czyjeś aktywa obejmują nieruchomość lub akcje oprócz gotówki, osoba ta może odczuć finansową stratę lub może doświadczyć innych trudności przy zapłacie dziewiętnastu procent wartości niegotówkowych aktywów zanim zostaną sprzedane i w związku z tym może preferować zapłacenie Ḥuqúqu’lláh po ich sprzedaży. Jakiekolwiek wydatki, które mogą być związane ze sprzedażą czyichś aktywów, powinny być odjęte zanim wyliczona zostanie wartość netto, na podstawie której opłacone jest Ḥuqúqu’lláh.
Przypominamy również, iż Ḥuqúqu’lláh płaci się biorąc pod uwagę wszystko, co dana osoba posiada w dniu, kiedy Prawo zaczyna ją obowiązywać. Nie oznacza to oczywiście, że opłata Ḥuqúqu’lláh, która jest wymagana, ma być uiszczona natychmiast, ponieważ zrealizowanie tego mogłoby wymagać sprzedaży przez daną osobę wielu posiadanych przez nią rzeczy, co mogłoby postawić ją w trudnej sytuacji. Zasada wyliczania jest jednak oczywista i należne Ḥuqúqu’lláh powinno być ostatecznie opłacone.
(10 maja 2006 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[79]Podstawową zasadą jest, że gdy wyznawca umiera, jego główne miejsce zamieszkania oraz takie przedmioty jak niezbędne umeblowanie czy narzędzia wykorzystywane w handlu, są wyłączone przy obliczeniach, ile Ḥuqúqu’lláh, jeśli w ogóle, pozostaje do zapłaty z majątku zmarłego.
W zależności od warunków testamentu spadkobierca może otrzymać część lub wszystkie takiego rodzaju przedmioty. Czy będzie on zobowiązany zapłacić Ḥuqúqu’lláh od tego nowo nabytego mienia, zależeć będzie od celu na jaki je przeznaczy. Jeśli przeznaczone one zostaną na wydatki podlegające zwolnieniom, takie jak główne miejsce zamieszkania, niezbędne umeblowanie czy narzędzia pracy, będzie zwolniony od zapłaty Ḥuqúqu’lláh od nich. Jeśli spożytkuje je jednak na inne cele, takie jak spieniężenie, nie będą podlegały zwolnieniu.
(21 maja 2006 r. w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[80]W przypadku gdy fundusze ofiarowane są przez wyznawcę w imieniu innego bahaity, ofiarodawca powinien zostać poinformowany, że nie mogą one być przyjęte jako zapłata Ḥuqúqu’lláh w imieniu tego innego bahaity. Ofiarodawcy należy wówczas przedstawić opcje wpłacenia tych funduszy jako opłaty Ḥuqúqu’lláh w swoim własnym imieniu lub jako wpłaty na Bahaicki Fundusz Międzynarodowy w imieniu tego innego bahaity lub też zwrotu tych pieniędzy jemu.
(12 czerwca 2006 r., memorandum Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Biura Ḥuqúqu’lláh w Ziemi Świętej)
3. Funkcje Zaufanych Ḥuqúqu’lláh oraz Zgromadzeń Duchowych
Wyjątki z Pism Bahá’u’lláhaO Abu’l-Hasanie13! Z pomocą Boga wspierany jesteś Jego pańskimi darami i zajęty takimi czynami, jakie są stosowne w Jego Dniu. Spójrz na wiarę jako na drzewo. Jego owocami, liśćmi, jego gałęziami i konarami są i zawsze były prawdomówność, godność zaufania, prawość czynów i wyrozumiałość. Bądź pewny podtrzymującej łaski Boga i zajmij się służbą dla Jego Wiary. Wyznaczyliśmy ciebie na zaufanego Boga, wezwaliśmy cię, abyś przestrzegał tego, co wyniesie Sprawę Tego, który jest Panem światów, a także obdarzyliśmy cię prawem przyjmowania wpłat Ḥuqúqu’lláh. Przestawaj z ludźmi w duchu przyjaźni i harmonii i bądź im lojalnym doradcą i ukochanym towarzyszem. Zadowól się zatem tym, co Tobie przeznaczyliśmy.
[82]Co do sprawy Ḥuqúq: Powoływanie się na te treści w żadnym wypadku nie jest dopuszczalne. (…) jest to sprawa całkowicie zależna od dobrej woli poszczególnych osób. Dobrze znają oni przykazanie Boga i bliskie jest im to, co zostało objawione w Księdze. Niech ten, kto tego pragnie, go przestrzega, a ten, kto tego pragnie, niech je lekceważy. Zaprawdę, wasz Pan jest Samowystarczalnym i Wszechwysławianym. Zaiste, niezależność od wszelkich rzeczy to wrota przewodnictwa dla Jego wiernych sług. Dobrze dzieje się tym, którzy odcięli się od świata i powstali, aby służyć Jego Sprawie. Zaprawdę, zaliczeni są oni do ludu Bahá na dworze Jego olśniewającego Piękna.
[83]O Abu’l Hasanie14: Niech spoczywa na Tobie Moja Chwała! Utwierdź swój wzrok na chwale Sprawy. Wypowiedz to, co przyciągnie serca i umysły. Żądanie ofiary Ḥuqúq nie jest żadną miarą dozwolone. Przykazanie to zostało objawione w Księdze Boga z przeznaczeniem [tej ofiary] na różne niezbędne sprawy, zarządzeniem Bożym zależne od środków materialnych. Dlatego, jeżeli ktoś z największym upodobaniem i ochotą, nie zaś wobec nalegania, życzy sobie uczestniczyć w tym błogosławieństwie, możesz ją przyjąć. Inaczej przyjmowanie jej nie jest dozwolone.
[84]Gdy odnoszą się do Ḥuqúq, niech ograniczą się do jednego zaledwie słowa wypowiedzianego ze względu na Boga i to wystarczy; przymus jest niepotrzebny, gdyż Bóg nigdy sobie nie życzył, aby Mu służący doświadczali jakichkolwiek trudności. Zaprawdę, On jest Przebaczającym, Litościwym, Łaskawym, Wszechszczodrym.
[85]Jeżeli ktoś chce złożyć ofiarę Prawa Boga, to ofiarę taką winni przyjąć Zaufani, o których wspomina się w Księdze Boga. W świetle pewnych rozważań, zarządzenie to objawione zostało z nieba Boskiego Objawienia na znak Jego łaski. Dobrodziejstwa płynące z niego spłyną na te same osoby. Zaiste, On mówi prawdę i nie ma innego Boga prócz Niego, Potężnego, Mocnego.
Każda otrzymana przez nich kwota zostanie przekazana. Wielce błogosławieni są ci, którzy przestrzegają Jego nakazu.
[86]Ktokolwiek pragnie złożyć ofiarę Ḥuqúqu’lláh z największą radością i gorliwością, powinien ją płacić godnym zaufania osobom podobnym tobie15 i otrzymać pokwitowanie, aby jakiekolwiek podjęte kroki mogły być zgodne z Jego usankcjonowaniem i pozwoleniem. Zaprawdę, On jest Wiedzący, Mądry.
[87]Napisałeś, że tym osobom powiedziano, że wpłaty na Ḥuqúqu’lláh nie mogą być wręczane komukolwiek. To zapewnienie jest zaiste prawdą. Ḥuqúqu’lláh winien być trzymany pod opieką ludzi darzonych zaufaniem i przekazywany na Jego święty dwór poprzez Zaufanych Boga.
[88]Wywiązywanie się ze swego obowiązku jest wysoce chwalebne w oczach Boga. Jednakże nie wolno dopraszać się Ḥuqúq od nikogo. Błagajcie jedynego prawdziwego Boga, aby umożliwiał swoim umiłowanym ofiarowanie tego, co jest Prawem Boga, gdyż przestrzeganie tego nakazu oczyściłoby i ochroniło majętność osoby i stałoby się środkiem przyciągnięcia obfitych darów i niebiańskich błogosławieństw.
[89]Ktoś musi przypomnieć sługom Bożym, że być może uda im się zdobyć przywilej sprostania obowiązkowi Ḥuqúq, osiągną zatem wzniosły stan i zdobędą nagrodę, która będzie trwać wiecznie. Wpłaty na Ḥuqúq powinny się znajdować pod opieką zaufanej osoby i należy przedkładać sprawozdania, aby można było podejmować kroki zgodne z upodobaniem Boga.
[90]O Amínie! Na Tobie spoczywa Moja chwała. Przystoi ci mieć najwyższy wzgląd dla powagi Sprawy Boga w każdych warunkach… Wzywamy cię, abyś trzymał swe oczy zwrócone ku horyzontowi godności pamiętając o Jego wzniosłych słowach: (…) I napominaj! bo, zaprawdę, napominanie przynosi korzyść wiernym!16, aby przekazać przyjaciołom Boga łagodne przypomnienie w duchu przyjaźni i harmonii. Zaprawdę, ten, komu łaskawie dano możliwość wypełnienia tego obowiązku policzony zostanie pośród szczerych miłośników Boga w przejrzystej Księdze; jeśli jednak nie, nikt nie powinien się z nim wdawać w spory.
W tym Dniu spojrzenia Boga – niech wywyższona będzie Jego Chwała – skierowane są na serca ludzkie i na piękne perły w nich ukryte. Temu poświadczy Pan i Jego wybrani – niech wychwalony będzie Jego majestat. Przystoi ci modlić się za przyjaciół i ukochanych Boga, aby łaskawie umożliwił im wypełnienie tego, co nakazane zostało w Księdze i aby nie powstrzymywały ich puste wyobrażenia przemijających spraw tego świata.
Wyjątek z Pism ‘Abdu’l-BahyTrzecim wymogiem17 [dla tych, którzy radzą wspólnie] jest obwieszczanie przyjaciołom Boskich przykazań, takich jak Obowiązkowa Modlitwa, Post, Pielgrzymka, Ḥuqúqu’lláh i wszelkie inne zarządzenia.
Wyjątek z listu napisanego w imieniu Shoghiego Effendiego
[92]Płacenie ofiary Ḥuqúq jest obowiązkiem duchowym; zgromadzenia nie mogą zobowiązywać przyjaciół do jej płacenia, ale powinny zachęcać ich do spełnienia tego duchowego obowiązku nałożonego na nich w Aqdas.
(12 października 1946 r., do jednego z Narodowych Zgromadzeń Duchowych)
Wyjątki z listów napisanych przez Powszechny Dom Sprawiedliwości oraz w jego imieniu
[93]Ponieważ Ḥuqúqu’lláh został ustanowiony według zalecenia w Księdze jako jedna z instytucji Sprawy i nałożony na lud Bahá jako zobowiązanie, dlatego uważamy za stosowne, aby Wasze Zgromadzenie Duchowe w pełni zapoznało drogich przyjaciół w Persji ze znaczeniem tej ważnej odpowiedzialności i stopniowo obwieszczało całej społeczności te zarządzenia odnoszące się do Ḥuqúqu’lláh, które przedstawione są w Jego klarownej Księdze. Śledząc wyraźnie sformułowane teksty [dowiadujemy się], że dopraszanie się o Ḥuqúqu’lláh nie jest dozwolone, jednak w gestii Zaufanych Sprawy leży zwracanie się do drogich przyjaciół z apelami o charakterze ogólnym tak, aby byli oni lepiej poinformowani o tym istotnym zobowiązaniu. Z wolą Boga, dzięki sporadycznemu przypominaniu przez Wasze Zgromadzenie, będą oni mogli zyskać przywilej i zaszczyt dokonania tego dobrego uczynku – uczynku, który sprowadza niebiańskie błogosławieństwa, służy jako sposób oczyszczenia ziemskiego mienia oddanych przyjaciół i wspiera międzynarodowe działania ludu Bahá.
[94]Niewątpliwie przyjaciele są oświeceni światłem bojaźni Bożej i są w pełni świadomi potrzeby oczyszczenia i ochrony swojego mienia według autorytatywnych Słów objawionych przez naszego Pana, Najwyższego.
W tych niespokojnych dniach my, którzy tęsknimy do Niego, żarliwie zwracamy się w modlitwie do dworu Pana ludzkości, aby łaskawie umożliwił dostojnemu Zgromadzeniu przypominanie miłującym Piękno Miłosiernego o żywotnym znaczeniu i wiążącym charakterze tego świętego niebiańskiego zalecenia. Poprzez wydawanie obwieszczeń, rozprowadzanie ulotek i na zebraniach, w szkołach i na konferencjach wyznawców naszego Żarliwego Pana, powinni oni być pouczani i zachęcani do ścisłego i sumiennego przestrzegania tego, co Jego Boskie przykazanie im zaleciło, tak aby ci wyznawcy, których ozdabia bojaźń Boża, znaleźli ochronę przed okropnymi następstwami przepowiedzianymi w Jego złowieszczych przestrogach, aby otrzymali dar Jego niewątpliwych błogosławieństw i mogli uczestniczyć w potoku Jego niezawodnej łaski duchowej.
(12 września 1969 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do Narodowego Zgromadzenia Duchowego Iranu)
[95]Wciąż trwająca odpowiedzialność edukowania wyznawców w prawie Ḥuqúqu’lláh jest dzielona pomiędzy wszystkie instytucje Wiary. Lecz wasi deputowani i ich reprezentanci, poprzez bliskie relacje jakie budują z indywidualnymi wyznawcami, będą w stanie rozwinąć swoje zrozumienie duchowych i praktycznych aspektów tego prawa w wyjątkowo skuteczny sposób. Wierzymy, że obecnie główną potrzebą jest (…) zachęcanie przyjaciół do zrozumienia i przyjęcia odpowiedzialności, która spoczywa na każdym szczerze oddanym wyznawcy Wiary, by zastosować zasady prawa do specyficznych szczegółów związanych z sytuacją danej osoby. Członkowie Waszej instytucji poprzez mądre i taktowne komentarze i wyjaśnienia mogą pomóc im to uczynić, powstrzymując się przy tym od wywierania presji czy też działania wyglądającego na wywieranie jakiejkolwiek formy nacisku.
Głównym wyzwaniem stojącym teraz przed tymi oddanymi przyjaciółmi, którzy wezwani zostali do służby jako wasi deputowani i reprezentanci jest zorganizowanie ich własnej pracy w taki sposób, aby zapewnić wiarygodny system przyjmowania, kwitowania, przechowywania i przekazywania funduszy Ḥuqúqu’lláh. To miłość do Bahá’u’lláha będzie głównym motywem dla przyjaciół, by przestrzegać tego prawa, lecz będą oni wypełniali swój obowiązek z tym większym przekonaniem i niezwłocznością, im większe będzie ich zaufanie i szacunek do tych, na których spoczywa odpowiedzialność przyjmowania tego Prawa Boga w waszym imieniu.
(13 listopada 1992 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Zaufanego Ḥuqúqu’lláh, Ręki Sprawy Boga ‘Alí-Muḥammada Varqá)
[96]Funkcje, do jakich zostaliście powołani są decydujące. Została wam nadana odpowiedzialność za edukowanie wyznawców w prawie danym im w Kitáb-i-Aqdas, aby ofiarowywać wpłaty Bogu z pewnej części ich materialnych aktywów. Wasze zadanie jest przede wszystkim duchowe, polegające na zwróceniu uwagi przyjaciół na ich obowiązki jako wyznawców Bahá’u’lláha i w efekcie na odgrywaniu znaczącej roli we wspieraniu rozwoju relacji miłości i posłuszeństwa, które powinny łączyć wyznawcę z jego Stworzycielem. W świecie skupionym na pobłażaniu sobie, wzywa się was do ożywienia świętej koncepcji religijnej powinności i zobowiązania.
Praca, którą się zajmujecie należy do największych wyzwań. Dotyczy rozpowszechniania prawa, które jest fundamentalne w duchowym życiu wyznawcy, a postawa z jaką jest ono wypełniane stanowi podstawową cechę jego przestrzegania. Odpowiednie wypełnienie Waszych funkcji wymaga najwyższej wrażliwości i dyskrecji, tak aby zapobiec zbytnim naciskom na wyznawców, by przestrzegali prawa, co jest kwestią sumienia oraz by znaleźć odpowiedni sposób komunikacji, który zapewni okresowe przypominanie jednocześnie powstrzymując się przed nieproduktywnym powtarzaniem.
Podstawą sukcesu Waszych wysiłków jest zakres, do którego jesteście w stanie stworzyć i utrzymać stosunki miłości i zaufania z wyznawcami, do których wspierania jesteście powołani, tak aby poprzez swój związek i interakcje z wami rozwinęli pragnienie, by całym sercem przestrzegać prawa Ḥuqúqu’lláh i czerpać z jego niezliczonych duchowych korzyści.
Są to wciąż wczesne dni w światowym rozwoju instytucji Ḥuqúqu’lláh, która rozrośnie się i rozkwitnie w nadchodzących wiekach oraz zapewni materialne zasoby, niezbędne dla rozwoju rasy ludzkiej. Jak ważnym jest zatem, by taka instytucja była wyróżniona przez nieskazitelną uczciwość, z którą jest administrowana oraz przez ewidentną wiarygodność tych, którzy w niej służą. Z pewnością dalej będziecie wytężać swoje siły w taki sposób, że zwiększą wysoką reputację jaką instytucja Ḥuqúqu’lláh pozyskała w oczach wyznawców.
(14 lutego 1997 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do Deputowanych i Reprezentantów instytucji Ḥuqúqu’lláh)
[97]Jednym z zadań Reprezentantów jest wspieranie edukacji wyznawców na temat prawa Ḥuqúqu’lláh i jego znaczenia. Ten proces edukacji nie może oczywiście ograniczać się do tych, których majątki osiągają rozmiar powodujący, że obejmuje ich obowiązek wynikający z tego prawa, ponieważ taki fakt często znany jest tylko tej osobie. Dzieci również powinny uczyć się o Prawie Boga jako część ich bahaickiej edukacji. Czasami przyjaciele stają się tak zachwyceni koncepcją tego prawa, iż wyrażają chęć przekazania datku na Fundusz Ḥuqúqu’lláh, chociaż nie są do tego zobowiązani. Dom Sprawiedliwości oświadczył, że Reprezentanci mogą przyjmować takie wpłaty.
Innymi słowy, jeśli ktoś ze swej miłości do Sprawy, przekaże wpłatę na Ḥuqúqu’lláh, nie jest rolą Reprezentanta rozstrzyganie czy osoba ta zobowiązana jest do zapłaty czy nie; powinien uprzejmie wpłatę przyjąć.
Jak widzicie całkowicie się to różni od faktycznego zachęcania bahaitów, by płacili więcej Ḥuqúqu’lláh niż prawo Boga od nich wymaga, gdzie tego rodzaju zachęta byłaby odejściem od ducha tego prawa w postaci w jakiej Bahá’u’lláh je objawił.
(13 września 1998 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[98]Jest oczywistym, że w ostatniej dekadzie coraz większa liczba wyznawców została zaznajomiona z istotą prawa Ḥuqúqu’lláh i postępuje zgodnie z jego zaleceniami. Możecie z zadowoleniem przyjrzeć się efektom swych prac, podczas gdy będziecie planować dalsze rozszerzenie wpływu tego potężnego prawa na wszystkie segmenty światowej wspólnoty bahaickiej. Wasza rzetelność, sumienna troska, z którą zajmowaliście się powierzonymi wam funduszami, a także wasza sprawność w wydawaniu pokwitowań i prowadzeniu prawidłowych rejestrów, wszystko przyczyniło się do zaufania wyznawców do tej instytucji oraz wysokiego prestiżu, jakim cieszy się ona we wspólnocie bahaickiej.
W wypełnianiu swoich funkcji wspomagacie wzrost procesu, który w kolejnych wiekach spowoduje przemianę społeczeństwa znacznie przekraczającą nasze dzisiejsze wyobrażenie.
(12 stycznia 2003 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do Deputowanych i Reprezentantów instytucji Ḥuqúqu’lláh)
[99]Ponadto, wysiłki skierowane na przyspieszenie rozwoju instytucji działających w Centrum Światowym były szczególnie widoczne w ciągłej ewolucji instytucji Ḥuqúqu’lláh pod wybitnym przewodnictwem Zaufanego, Ręki Sprawy Bożej ‘Alí-Muḥammada Varqá. Dzięki swej mądrej inicjatywie i nieustającym staraniom dr. Varqá natchnął przyjaciół na całym świecie do studiowania prawa Ḥuqúqu’lláh. W dekadzie poprzedzającej powszechne przyjęcie prawa, została powołana do życia sieć narodowych i regionalnych rad zaufanych, zapewniająca koordynację i kierunek służby rosnącej liczby deputowanych i reprezentantów. Wiedza o tym potężnym prawie szeroko się rozpowszechniła i przyjaciele ze wszystkich kontynentów stosują ją w duchu oddania, który według nadziei Zaufanego, poruszy tych, którzy jeszcze nie skorzystali z obiecanych błogosławieństw wynikających z przestrzegania tego prawa.
(Riḍván 2003 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do bahaitów świata)
[100]Odnośnie spotkania (…), które będzie w istocie spotkaniem inauguracyjnym członków Międzynarodowej Rady Zaufanych Ḥuqúqu’lláh, zadecydowaliśmy, iż właściwym będzie zapoznanie was z przewodnictwem dotyczącym Waszej pracy i rozwoju Ḥuqúqu’lláh, Prawa Boga, w kolejnych latach.
Jak zaznaczono w naszym liście (…), informującym Was o Waszym mianowaniu, zadania Wasze są tożsame z powiernictwem Ḥuqúqu’lláh, idące śladem Głównego Zaufanego Ḥuqúqu’lláh, Ręki Sprawy Bożej, dr. ‘Alí-Muḥammada Varqá (…).
Głównym elementem zadań do podjęcia przez Deputowanych i Reprezentantów na całym świecie będzie kontynuacja edukacji wyznawców w Prawie Boga. Wymagana edukacja powinna być osiągnięta w wyważony i cierpliwy sposób, tak aby serca wyznawców zwróciły się ku przestrzeganiu przepisów prawa Ḥuqúqu’lláh jako części ich pragnienia podążania ścieżką duchowego rozwoju zaleconą przez Bahá’u’lláha. Najważniejsze cechy prawa powinny być prezentowane w jak najprostszej formie, aby zapobiec sytuacji, w której drodzy przyjaciele zobowiązani do zapłaty Ḥuqúqu’lláh będą powściągliwi, by to czynić z powodu nieuzasadnionego strachu przed zawiłością jego stosowania.
W każdych warunkach, należna uwaga winna być skierowana na ochronę godności Wiary (…).
Prosimy was, abyście zaproponowali (…) szczegóły utworzenia sieci Narodowych i Regionalnych Rad obejmujących całą światową wspólnotę oraz zaproponować członkostwo tych Rad. W państwach, gdzie występuje odpowiednio duża liczba wyznawców zobowiązanych do zapłaty Ḥuqúqu’lláh, odpowiednia będzie Rada Narodowa. Rady Regionalne należy powołać, aby objąć pozostałe grupy państw, spodziewając się, że każda Regionalna Rada zastąpiona zostanie odpowiednią liczbą Rad Narodowych w przyszłości, gdy wspólnoty bahaickie rozwiną się.
Członkowie tych Rad będą wyznaczeni do służby na okres trzech lat i będą mogli być wyznaczeni ponownie. Nie wyznaczono szczegółowej daty mianowania, tak że wymiana może zostać zatwierdzona, gdy tylko Deputowany nie będzie w stanie pełnić swych funkcji. Zdecydowaliśmy, że Doradcy nie powinni być uprawnieni do członkostwa w tych Radach.
Regionalne i Narodowe Rady będą miały funkcje wyznaczania Reprezentantów na okres trzech lat: podobnie jak w przypadku Deputowanych, gdy Reprezentant zostanie wyznaczony, by zastąpić aktualnego członka, nie będącego w stanie wypełnić swych funkcji, nowo wyznaczona osoba będzie służyła przez okres pełnych trzech lat.
W miarę możliwości od Reprezentantów nie będzie się wymagało, by przyjmowali czy przekazywali fundusze czy też wydawali pokwitowania (…). Ta modyfikacja w funkcjach Reprezentantów oznacza, że ich praca będzie edukacyjna …
(25 stycznia 2005 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do członków Międzynarodowej Rady Zaufanych Ḥuqúqu’lláh)
[101]W Centrum Światowym również wprowadzono zmiany. Zdecydowaliśmy, iż nadszedł czas, aby powołać Międzynarodową Radę Zaufanych Ḥuqúqu’lláh, aby prowadzić i kierować pracą Regionalnych i Narodowych Rad Zaufanych Ḥuqúqu’lláh na całym świecie. Będzie ona funkcjonować w ścisłej współpracy z Głównym Zaufanym, Ręką Sprawy Bożej, dr. ‘Alí-Muḥammadem Varqá i będzie mogła czerpać z jego wiedzy i porad w wypełnianiu swych obowiązków. Trzema członkami wyznaczonymi obecnie do Międzynarodowej Rady Zaufanych są Sally Foo, Ramin Khadem i Grant Kvalheim. Ich okres służby zostanie określony w późniejszym czasie. Członkowie Rady nie będą przenosić się do Ziemi Świętej, lecz będą korzystać z usług Biura Ḥuqúqu’lláh w Światowym Centrum wypełniając swe funkcje.
(Riḍván 2005 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do bahaitów świata)
[102]Powszechny Dom Sprawiedliwości otrzymał Wasz e-mail z dnia 4 grudnia 2005 r. dotyczący zezwolenia, by wyznawcy opłacali Ḥuqúqu’lláh poprzez swoje Narodowe Zgromadzenia Duchowe i przekazał go do naszego Departamentu w celu odpowiedzi.
(…) wyznawcy mogą woleć dokonywać wpłat poprzez skarbników swoich Narodowych Zgromadzeń i Dom Sprawiedliwości uznaje prawo przyjaciół do zapłaty swego Ḥuqúqu’lláh w ten sposób, jeśli tego sobie życzą.
(19 stycznia 2006 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do jednego z Narodowych Zgromadzeń Duchowych)
[103]Instytucja Ḥuqúqu’lláh miarowo rozwijała się pod przewodnictwem Ręki Sprawy Bożej, dr. ‘Alí-Muḥammada Varqá, Zaufanego wyznaczonego przez Shoghiego Effendiego pięćdziesiąt lat temu, aby osiągnąć punkt kulminacyjny wraz z założeniem w 2005 roku międzynarodowej rady, której zadaniem jest promowanie dalszego, powszechnego zastosowania tego potężnego prawa, źródła nieocenionych błogosławieństw dla całej ludzkości.
(Riḍván 2006 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do bahaitów świata)
4. Dysponowanie funduszami Ḥuqúqu’lláhJest wiążącym przykazaniem Boga, aby w każdej miejscowości cokolwiek zostało lub będzie udostępnione na Ḥuqúqu’lláh, było składane Jego Świętej Osobie. Wszelkie wskazania wydane w tej kwestii winny być odpowiednio przestrzegane, aby wszystkie sprawy były dobrze uporządkowane.
[105]A teraz co do biednych – napisałeś, pragnąc się dowiedzieć, czy można wypłacać im z Prawa Boga. Zależy to od udzielonego pozwolenia. W każdej miejscowości, gdzie otrzymywane jest Prawo Boga, należy przedłożyć Jego wzniosłej Osobie szczegóły tego wraz z oświadczeniem o sytuacji tych potrzebujących. Zaprawdę, On czyni według swojej woli i zarządza według swego upodobania. Gdyby takie pozwolenie było wydawane powszechnie, doprowadziłoby to do konfliktów i wywołało kłopoty.
Wyjątek z Pism ‘Abdu’l-BahyJak to jest wyraźnie powiedziane w Najświętszej Księdze, kwoty ofiarowane na Ḥuqúq winny być przechowywane w określonym miejscu i wydawane według potrzeb. Jednakże nie wolno ci od kogokolwiek w tamtym miejscu żądać ofiarowania Ḥuqúq; chyba że dana osoba jest gotowa złożyć ją chętnie i z własnego wyboru.
Wyjątek z listu Shoghiego EffendiegoZgodnie z jednoznacznym tekstem Woli i Testamentu, Ḥuqúqu’lláh powinno być przeznaczane na nauczanie Sprawy Boga w krajach Wschodu i Zachodu, zakładanie instytucji, budowanie świątyń bahaickich oraz promowanie dobroczynnych przedsięwzięć i ogólnego dobrobytu.
(15 stycznia 1933 r., do wyznawcy, tłumaczenie na j. ang. z j. perskiego)
Wyjątki z listów napisanych przez Powszechny Dom Sprawiedliwości oraz w jego imieniu
[108]‘Abdu’l-Bahá stwierdził w jednej ze swoich Tablic: Dysponowanie Ḥuqúq w całości czy częściowo jest dozwolone, ale winno się to robić tylko za zezwoleniem władz Sprawy, do których wszyscy muszą się zwracać. Postanowienie w Jego Woli i testamencie, że Ḥuqúqu’lláh ma być ofiarowany przez strażnika Sprawy Boga (…)18 jest wyraźnie zgodne z tą zasadą. W innej Tablicy ‘Abdu’l-Bahá nazwał Powszechny Dom Sprawiedliwości władzą, do której wszyscy muszą się zwracać19 i jasne jest, że wobec nieobecności Strażnika jest on nadrzędną i centralną instytucją Sprawy. Ponadto jeszcze przed ‘Abdu’l-Bahą Bahá’u’lláh objawił co następuje: Istnieje przepisane zarządzenie odnośnie Ḥuqúqu’lláh. Po powstaniu Domu Sprawiedliwości, prawo to zostanie ogłoszone zgodnie z Wolą Boga. Stosownie z tymi wyraźnie sprecyzowanymi wypowiedziami decydowanie o przyjmowaniu i wydatkowaniu Ḥuqúqu’lláh pozostaje obecnie w sposób oczywisty w jurysdykcji Powszechnego Domu Sprawiedliwości.
(2 marca 1972 r., Powszechny Dom Sprawiedliwości do Rąk Sprawy Bożej zamieszkałych w Ziemi Świętej)
[109]Odnośnie Ḥuqúqu’lláh (…) rozdysponowanie Ḥuqúqu’lláh jest przywilejem zarezerwowanym dla Centrum Wiary. Powszechny Dom Sprawiedliwości został wyposażony w liczne przywileje i obowiązki wyszczególnione w Konstytucji, takie jak ochrona Świętych Tekstów, rozwój spraw Wiary, propagowanie i nauczanie jej Przesłania i tym podobne. Fundusze zebrane z wpłat na Ḥuqúqu’lláh są wydatkowane w zgodzie z tymi zasadami, w taki sposób w jaki Dom Sprawiedliwości uzna za stosowne.
(18 lipca 1994 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[110]Pytasz, gdzie i w jaki sposób Dom Sprawiedliwości składa raporty na temat wykorzystywania funduszy otrzymanych z wpłat na Ḥuqúqu’lláh. Dom Sprawiedliwości nie publikuje zestawień księgowych na temat aktualnych wydatków tych funduszy. Przeznaczenie tych funduszy nie jest jednak tajemnicą. Święte Teksty podkreślają, iż Ḥuqúqu’lláh ma być płacone Władzom Wiary, do których wszyscy mają się zwrócić i zaznaczają, że fundusze te mogą być wydane w celu ulżenia biednym, niepełnosprawnym, potrzebującym, sierotom, jak również na inne pilne potrzeby Sprawy Boga. Decyzje dotyczące takich czynników jak wybór odpowiedniego czasu, metody wydatkowania czy kwota leżą w gestii Domu Sprawiedliwości.
Obecnie, jak i w okresie przywództwa Shoghiego Effendiego wszystkie fundusze otrzymane przez Głowę Wiary są spożytkowane na promowanie interesów Wiary w Centrum Światowym oraz na całym świecie. W biuletynie pod tytułem Institution of Ḥuqúqu’lláh Newsletter, nr 6 wspomina się, że fundusze przeznaczane są na takie cele jak: promowanie nauczania i proklamacji Wiary na całym świecie; dbanie, utrzymywanie i restaurowanie Miejsc Świętych Bahá’í; budowanie Światowego Administracyjnego Centrum Bahá’í, wspieranie funkcjonowania wielu bahaickich instytucji i agencji; wznoszenie i restauracja Domów Skupienia Bahá’í; ustanowienie i wsparcie nowych instytucji; charytatywne i dobroczynne przedsięwzięcia oraz wspieranie przeróżnych spraw Wiary na całym świecie.
Efektywna eksploatacja Ḥuqúqu’lláh oraz innych funduszy dostępnych dla Domu Sprawiedliwości widoczna jest w ogromnych postępach mających miejsce w Centrum Światowym oraz w całej światowej wspólnocie bahaickiej gdzie wiele narodowych budżetów musi być dotowanych przez Dom Sprawiedliwości, mając na względzie fakt, że ogromna większość bahaitów na świecie jest biedna i nie jest w stanie w odpowiednim zakresie wesprzeć swoich narodowych funduszy (…).
Ḥuqúqu’lláh, tak jak wskazuje jego nazwa „Prawo Boga”, ma wyjątkowy charakter, który wyróżnia je spośród wszystkich innych funduszy bahaickich. O jego naturze i celu jak również o błogosławieństwach, którymi wpłaty na nie zostały obdarzone, można przeczytać w opublikowanej na ten temat kompilacji (…).
Zgodnie z bahaicką zasadą, kontrybucje na przeróżne fundusze bahaickie, podobnie jak wpłaty na Prawo Boga, ofiarowane są poufnie oraz są kwitowane (…). Możecie być pewni, że w Światowym Centrum Bahá’í wdrożone zostały metody finansowego zarządzania, aby prowadzić dokładną księgowość oraz aby zabezpieczyć się przed znaczącymi przypadkami ekstrawagancji czy też, uchowaj Boże, przed wystąpieniem niewykrytego i niekontrolowanego nadużycia. Jest to metoda, która zapewnia zarówno poufność osobistych wpłat oraz uczciwość wykorzystania wszystkich funduszy powierzonych Domowi Sprawiedliwości.
(16 lutego 1998 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[111]W odpowiedzi na szczególną kwestię zawartą w Twym zapytaniu, wydatkowanie funduszy z Ḥuqúqu’lláh, których zasady rozdysponowania leżą całkowicie w gestii Głowy Wiary, pociąga za sobą szeroki zakres zastosowań, które ostatecznie odpowiedzą na przeróżne potrzeby społeczeństwa w sposób, który również przyczyni się do rozwiązania problemów ekonomicznych. Jednakże, jest o wiele za wcześnie w kontekście powszechnego stosowania Prawa, jak również nie jest możliwe przy aktualnym stanie bahaickiej wspólnoty czy też społeczeństwa, by Dom Sprawiedliwości rozwodził się nad szczegółami. Ḥuqúqu’lláh jest obecnie przeznaczany na prace wspólnoty bahaickiej, które w oczywisty sposób, obejmują początkowe wysiłki w sferze rozwoju społeczno-ekonomicznego.
(8 września 1999 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
[112]Jak wiecie, obowiązek płacenia Ḥuqúqu’lláh przez wyznawców został ustanowiony w Kitáb-i-Aqdas, datki ofiarowane są Głowie Wiary, a dziś jest nią Dom Sprawiedliwości. Rozporządzanie tymi funduszami zależy od decyzji Domu Sprawiedliwości i aktualnie skierowane jest na zasadnicze zadanie ustanowienia Światowego Porządku Bahá’u’lláha, który jest niezbędnym warunkiem trwałego usunięcia dolegliwości, których doświadcza dzisiaj ludzkość.
Dom Sprawiedliwości zapewnia, iż szczegółowa księgowość wpływów i rozchodów Ḥuqúqu’lláh prowadzona jest przez Międzynarodową Radę Zaufanych Ḥuqúqu’lláh oraz jej Biuro Ḥuqúqu’lláh w Ziemi Świętej. Monitoruje on funkcjonowanie Instytucji Ḥuqúqu’lláh i jest bardzo zadowolony, iż powierzone sprawy są załatwiane na najwyższym poziomie uczciwości.
Tego rodzaju zapewnienie ze strony Domu Sprawiedliwości jest oczywiście wystarczające dla członków wspólnoty bahaickiej. W obecnym czasie Dom Sprawiedliwości nie widzi potrzeby prezentowania informacji na temat rozliczeń Ḥuqúqu’lláh na zewnątrz. Jeśli pojawi się w przyszłości sytuacja, w której wystąpi publiczna kontrowersja na ten temat, podejmie on takie działanie jakie uzna za odpowiednie w owym czasie.
(25 lipca 2006 r., w imieniu Powszechnego Domu Sprawiedliwości do wyznawcy)
KODYFIKACJA PRAWA ḤUQÚQU’LLÁHPrzygotowana przez Departament Badań Światowego Centrum Bahá’í w 1987 r. i poprawiona w 2007 r. na prośbę Powszechnego Domu Sprawiedliwości
I. WstępḤuqúqu’lláh (Prawo Boga) jest wielkim prawem (13)20 i świętą instytucją. Ustanowione w Kitáb-i-Aqdas: Najświętszej Księdze, jest jednym z kluczowych narzędzi do budowania podstaw i wspierania struktury Światowego Porządku Bahá’u’lláha. Ma daleko idące implikacje, które sięgają od promowania dobrobytu jednostki do umacniania autorytetu i rozszerzania działalności Głowy Wiary. Dostarczając regularne i systematyczne źródło przychodu dla Centralnej Instytucji Sprawy, Bahá’u’lláh zapewnił środki dla niezależności i rozstrzygającego funkcjonowania Światowego Centrum Jego Wiary.
Określając to prawo jako „Prawo Boga”, Bahá’u’lláh ponownie podkreślił naturę związków pomiędzy istotami ludzkimi a ich Stwórcą jako Przymierze oparte na wzajemnych zapewnieniach i obowiązkach; oraz ustanawiając Centralny Autorytet w Sprawie, do którego wszyscy muszą się zwrócić jako odbiorcy tego Prawa, stworzył bezpośrednie i niezbędne połączenie pomiędzy każdym pojedynczym wyznawcą, a Głową Jego Wiary, które jest wyjątkowe w strukturze Jego Światowego Porządku. To prawo umożliwia przyjaciołom rozpoznać wyniesienie ich działalności ekonomicznej na poziom boskiej akceptowalności; jest ono sposobem oczyszczenia ich bogactwa i magnesem przyciągającym boskie błogosławieństwa. Obliczanie i zapłata Ḥuqúqu’lláh, według ustanowionych ogólnych wskazówek jest kwestią sumienia wyłącznie pomiędzy jednostką a Bogiem (56, 82); wymaganie czy też zabieganie o Ḥuqúqu’lláh jest zakazane (56, 82, 83, 93, 106) – dozwolone są jedynie apele, przypomnienia i zachęcanie natury ogólnej pod patronatem instytucji Wiary (94, 96, 97, 100). To, że przestrzeganie i wdrażanie tego prawa, tak istotnego dla materialnego dobrobytu powstającej bahaickiej wspólnoty narodów (29) pozostawia się całkowicie wierze i sumieniu jednostki, nadaje znaczenie i rzuca światło na to, co ukochany Mistrz nazywa duchowym rozwiązaniem problemów ekonomicznych. Zaiste implikacje prawa Ḥuqúqu’lláh dla urzeczywistnienia wielu zasad Wiary, takich jak eliminacja skrajności bogactwa i ubóstwa oraz bardziej sprawiedliwe rozdzielenie zasobów, staną się coraz bardziej oczywiste, w miarę jak przyjaciele będą przyjmowali na siebie w coraz większej mierze odpowiedzialność za jego przestrzeganie.
Podstawy prawa Ḥuqúqu’lláh są ogłoszone w Kitáb-i-Aqdas. Dalsze opracowania jego cech znajdują się w innych Pismach Bahá’u’lláha, w Tablicach ‘Abdu’l-Bahy oraz listach Shoghiego Effendiego i Powszechnego Domu Sprawiedliwości, w większości jako odpowiedzi na pytania przyjaciół. Wszystkie te główne odniesienia zostały zebrane przez Departament Badań Domu Sprawiedliwości i opublikowane osobno. Studiowanie tej kompilacji jasno pokazuje, iż wdrażanie tego prawa było i nadal będzie stopniowe, w miarę jak objaśniane są jego implikacje i postanowienia pomocnicze.
Poniżej znajduje się wstępna próba kodyfikacji informacji na temat Ḥuqúqu’lláh znajdujących się w Pismach. Należy jednak podkreślić, iż przyjaciele nie powinni próbować dopatrywać się w niej elementu sztywności czy też całkowitej wszechstronności. Pytania zadane Bahá’u’lláhowi, Mistrzowi i Shoghiemu Effendiemu były od przyjaciół mieszkających w miejscach i czasach o nieskończenie prostszych systemach ekonomicznych i związkach, aniżeli te obowiązujące dzisiaj. To, czego można się na ich podstawie dowiedzieć, to wyraźne zasady przewodnie i musimy wziąć pod uwagę ich zastosowanie do zmiennych i bardziej złożonych warunków. Temat ten będzie niewątpliwie zajmował uwagę Domu Sprawiedliwości w rozwijającej się legislacji w miarę potrzeb przez długi czas. W miarę jak rozwija się Piąta Epoka Wieku Formatywnego naszej Wiary przed oczyma coraz bardziej czujnej ludzkości, powszechne przyjęcie obowiązku Ḥuqúqu’lláh przez przyjaciół służy jako wyraźny przykład nowego poziomu duchowej dojrzałości, który osiąga wspólnota Największego Imienia na całym świecie.
II. Łaska nadana przez BogaBóg, będąc całkowicie niezależny od wszystkich stworzonych rzeczy, dał nam to prawo w swej szczodrości (3, 13, 22), jako że postęp i promowanie Sprawy zależą od środków materialnych (4, 29). Posłuszeństwo temu prawu umożliwia wyznawcy bycie niewzruszonym i wytrwałym w Przymierzu (22), zapewnia nagrodę w każdym świecie ze światów Boga (13) i jest wyjątkową próbą prawdziwej wiary (24).
Ḥuqúqu’lláh ma być ofiarowane radośnie i bez wahania (6, 8, 83). Kiedy Ḥuqúqu’lláh jest ofiarowane w tym duchu, obdarzy przyjaciół dobrobytem i ochroną, oczyści ich doczesny dobytek (2, 9, 17, 31, 54, 88) oraz umożliwi im i ich potomstwu czerpać korzyści z owoców swoich przedsięwzięć (17).
III. Ustalanie kwoty Ḥuqúqu’lláhWszystko co posiada wierzący, z wyjątkiem niektórych konkretnych przedmiotów, podlega raz i tylko raz opłacie Ḥuqúqu’lláh.
A. Wyłączone z oszacowania na cele Ḥuqúqu’lláh są:
1. Miejsce zamieszkania i jego niezbędne21 umeblowanie (36).
2. Niezbędne wyposażenie do prowadzenia działalności gospodarczej i rolniczej, które daje dochód na czyjeś utrzymanie (42, 46, 47).
B. Warunki, przy których obowiązuje opłata:1. Ḥuqúqu’lláh płaci się jak tylko czyjś możliwy do oszacowania majątek osiągnie lub przekroczy wartość 19 miskali złota (43). [19 miskali równa się w przybliżeniu 2.2 uncjom trojańskim lub około 69.2 grama (52).]
a) Kwota do zapłacenia to 19% wartości majątku możliwego do oszacowania (3, 34).
b) Opłata obliczana jest od całych jednostek 19 miskali złota (41).
2. Ḥuqúqu’lláh jest płatne od kolejnych jednostek 19 miskali złota, kiedy to później nabyte mienie, po odliczeniu rocznych wydatków, wystarczająco podniesie wartość majątku możliwego do oszacowania. Do wydatków, które należy odliczyć zaliczamy:
a) Ogólne wydatki na życie (45, 48, 49).b) Straty i wydatki poniesione przy sprzedaży mienia (55, 78).
c) Kwoty płatne państwu, takie jak podatki i cło (49).
3. Kiedy dana osoba otrzymuje darowiznę lub spadek, ma być on dodany do jego/jej majątku i zwiększa całkowitą wartość w ten sam sposób, w jaki czyni to nadwyżka rocznych dochodów nad wydatkami (60, 74).
4. Jeśli majątek zwiększy swą wartość, nie płaci się Ḥuqúqu’lláh od tej nadwyżki, dopóki nie zostanie ona urzeczywistniona, np. poprzez sprzedaż majątku (67).
5. Jeśli majątek zmniejszy się, na przykład, kiedy wydatki roczne przewyższą otrzymany dochód, Ḥuqúqu’lláh zaczyna znowu obowiązywać dopiero wtedy, gdy straty zostaną pokryte i całkowita wartość czyjegoś majątku możliwego do oszacowania się zwiększy (37, 38, 41, 43, 45–47, 49, 60, 72).
6. Spłata długów ma pierwszeństwo przed zapłatą Ḥuqúqu’lláh (35, 68, 71).
7. Zapłata Ḥuqúqu’lláh zależy od finansowych możliwości danej osoby do wywiązania się z jej obowiązków (33).
8. W przypadku śmierci wyznawcy, sfinalizowanie jego/jej zapłaty Ḥuqúqu’lláh odbywa się w następujący sposób:
a) Pierwsze obciążenie majątku to koszty pochówku (35).
b) Po drugie, długi zmarłego muszą zostać spłacone (40).
c) Wtedy to powinno się zapłacić wciąż należne Ḥuqúqu’lláh od majątku. Ustalając wartość majątku, od którego nie zapłacono jeszcze Ḥuqúqu’lláh, należy dokonać następujących odliczeń: wydatki na pochówek (35), długi zmarłego (40), strata wartości aktywów, gdy są zrealizowane (55) oraz wydatki poniesione na realizację aktywów (55). Główne miejsce zamieszkania oraz przedmioty takie jak niezbędne umeblowanie oraz narzędzia pracy pozostają zwolnione (79).
C. Dalsze uwagi na temat ustalania Ḥuqúqu’lláh:1. Każdy wyznawca powinien nauczyć się nie tylko jak obliczać Ḥuqúqu’lláh w czasie swojego życia, ale także, jak zapewnić zapłatę pozostałej kwoty w dniu śmierci (65, 68).
2. Chociaż to prawo daje pewną swobodę, jeśli chodzi o termin zapłaty Ḥuqúqu’lláh, najlepiej gdy wyznawca uiści je w trakcie swego życia, wtedy gdy ono przypada (73). W tym przypadku jedyną opłatą Ḥuqúqu’lláh, którą należy zapewnić w testamencie jest ta dodatkowa odpowiedzialność, która może zaistnieć, kiedy sprawy finansowe wyznawcy są porządkowane w dniu jego śmierci (65).
3. Jeden wyznawca nie może wypełnić obowiązku innej osoby co do zapłaty Ḥuqúqu’lláh, nie można także przeznaczać płatności Ḥuqúqu’lláh na żaden konkretny cel ani dokonywać jej w czyimś imieniu (64, 80).
4. Prawo Ḥuqúqu’lláh nakłada obowiązek jedynie na pojedynczych wyznawców, nie nakłada go na instytucje bahaickie ani podmioty korporacyjne (76).
5. Pozostawia się decyzję pojedynczemu wyznawcy, które wydatki należy uznać za niezbędne i w związku z tym odliczyć je w trakcie wyliczania rocznego przyrostu oszczędności i które umeblowanie domowe uważa się za niezbędne i stąd zwolnione z płatności Ḥuqúqu’lláh (19, 45, 46, 48–50, 56–58, 61, 70).
6. Chociaż istnieją odniesienia do rocznych opłat Ḥuqúqu’lláh, czas i metoda płatności pozostawione są decyzji każdego wyznawcy (69, 72, 78). Nie ma zatem obowiązku likwidacji czyichś aktywów w pośpiechu w celu wypełnienia bieżących obowiązków Ḥuqúqu’lláh (55).
7. Mąż i żona mogą swobodnie decydować, czy chcą wywiązać się ze swojego obowiązku Ḥuqúqu’lláh wspólnie, czy indywidualnie (59, 71, 74).
8. Konto Ḥuqúqu’lláh powinno być oddzielne od innych datków, ponieważ dysponowanie funduszami Ḥuqúqu’lláh podlega decyzji Głównego Autorytetu Sprawy, do którego wszyscy muszą się zwracać, podczas gdy przeznaczenie datków na inne fundusze może być ustalone przez samych ofiarodawców.
9. Płatność Ḥuqúqu’lláh ma pierwszeństwo nad darowiznami na inne fundusze Wiary (49, 54, 57) oraz nad kosztami pielgrzymki (2). Pozostawia się jednak decyzji wyznawcy, czy traktować darowizny na fundusz jako wydatek przy kalkulacji wartości jego majątku przy wyliczaniu kwoty do zapłaty na Ḥuqúqu’lláh (57) czy też wpłacać datki jedynie z pieniędzy, od których zapłacono już Ḥuqúqu’lláh (62). Wyznawca ma również wolność wyboru, aby potraktować niektóre datki w jeden sposób, a niektóre w drugi. (62).
IV. Zakres stosowania prawa Ḥuqúqu’lláhPrzez wiele dziesięcioleci święte prawo Ḥuqúqu’lláh stosowane było jedynie przez wyznawców na Bliskim Wschodzie. Jego zastosowanie na całym świecie zostało ustanowione przez Dom Sprawiedliwości od Riḍván 1992 r., który jest początkiem Roku Świętego wyznaczającego setną rocznicę Odejścia Bahá’u’lláha (28).
V. Zapłata Ḥuqúqu’lláhDo chwili śmierci Ręki Sprawy Boga mianowanej na Głównego Zaufanego, Ḥuqúqu’lláh było płacone Zaufanemu Ḥuqúqu’lláh, Deputowanym lub ich wyznaczonym Reprezentantom (85, 87, 102). Instytucja Międzynarodowej Rady Zaufanych Ḥuqúqu’lláh mianowana przez Dom Sprawiedliwości funkcjonuje w miejsce Głównego Zaufanego (100, 101, 103). Ta instytucja mianuje członków Regionalnych i Narodowych Rad Zaufanych i nadzoruje pracę Deputowanych i Reprezentantów. Korzysta z usług Biura Ḥuqúqu’lláh w Światowym Centrum Bahá’í w wykonywaniu takich funkcji jak wydawanie pokwitowań (101).
VI. Zarządzanie Ḥuqúqu’lláhDecyzje dotyczące niezbędnych zarządzeń co do Ḥuqúqu’lláh (51, 54) oraz jego dysponowania leżą w wyłącznej jurysdykcji Centralnego Autorytetu Sprawy. Ḥuqúqu’lláh można wykorzystywać do celów dobroczynnych (24, 25, 45) lub do innych celów przydatnych dla Sprawy Boga (109, 110, 112).